นอาหารอย่างไร...ถึงจะไม่ต้องกลัวมะเ

นอาหารอย่างไร...ถึงจะไม่ต้องกลัวมะเร็ง

ความรู้เกี่ยวกับการทำอาหารและการเลือกทานอาหารสำหรับผู้มีความเสี่ยงเป็นโรคมะเร็งนั้นได้ถูกตีพิมพ์แพร่หลาย ได้มีการทำวิจัยทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศมานานกว่า 10 ปีแล้ว แต่ผู้คนมักไม่ทราบ หรืออาจเพราะไม่ได้สนใจว่าควรต้องกินอย่างนั้น ไม่คิดว่าตัวเองอยู่กลุ่มผู้มีความเสี่ยง ทั้งที่จริง ๆ แล้วอาจมีผู้คนในสังคมที่มีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคมะเร็งมากถึงร้อยละ 90 ก็ว่าได้ ทั้งที่เป็นปัจจัยมาจากพันธุกรรมและปัจจัยเสริมภายนอก เช่น สภาวะมลพิษ สารพิษปนเปื้อนในอาหาร สภาวะอากาศ และสภาวะความเครียด โดยสามารถเกิดโรคมะเร็งได้แทบทุกส่วนของร่างกาย ตั้งแต่มะเร็งในเม็ดเลือด ตับ ปอด สมอง ลำไส้(ส่วนมากเป็นลำไส้ใหญ่) มดลูก ทรวงอก รังไข่ อัณฑะ ซึ่งอันดับยอดฮิตในผู้ชายก็คือ มะเร็งปอด ตับ ลำไส้ อัณฑะ ส่วนในผู้หญิงก็คือ มะเร็งทรวงอก มดลูก รังไข่ ตับ ลำไส้ จะสังเกตได้ว่า ผู้หญิงมีส่วนของอวัยวะที่เกิดมะเร็งได้มากกว่าผู้ชายเสียอีก ไม่ได้แข่งกันเอาโล่ห์ แต่ความฮิตของมะเร็งที่เกิดในแต่ละจุดของร่างกายก็ขึ้น ๆ ลง ๆ แย่งอันดับกันอยู่ตลอดเวลา สังเกตอีกนิด ส่วนที่เกิดมะเร็งได้ง่ายมักเป็นส่วนที่ไม่ค่อยได้ขยับมากนักเมื่อเทียบกับส่วนอื่น ๆ อีกทั้งเป็นส่วนที่เกิดการกระทบกระทั่งเสียดสีมาก มีการสัมผัสหรือปนเปื้อนด้วยไขมันหมักหมมเป็นเวลานาน เซลของเนื้อเยื่อบริเวณดังกล่าวจึงเจริญเติบโตในแบบที่แปลกไป

หากจะอนุมานสาเหตุการเกิดมะเร็ง ยกตัวอย่างเช่น มะเร็งลำไส้ใหญ่ด้วยความคิดเห็นส่วนตัว ก็คิดว่าเกี่ยวกับสุขนิสัยการทาน การออกกำลังกาย การขับถ่ายและการทำกิจวัตรประจำวันตามปรกติ ผู้ชอบทานอาหารเยอะ ๆ ในคราวเดียว อีกทั้งอาหารที่ทานมีความมันจัด เผ็ดจัด เค็มจัด เปรี้ยวจัด และชอบทานเนื้อสัตว์ในปริมาณมาก ทำงานนั่งเก้าอี้นาน ๆ ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ยังไม่นับเรื่องการนอนดึก ความเครียดจากการทำงาน และการขับถ่ายไม่ได้ตามเป็นปกติ เพราะร่างกายไม่ได้ขยับเขยื้อนมากพอ ลำไส้ไม่เกิดการขยับและเคลื่อนตัว ก็ไม่ปวดอุจจาระเลย การเก็บอุจจาระไว้หมักหมมในลำไส้นาน ๆ บางคนที่รู้จัก ไม่ถ่ายนานเกือบ 10 วัน ทำให้เกิดภาวะเป็นกรด จากการมีอาหารที่ย่อยแล้วบูดเน่า ทั้งพวกไขมันและซากเนื้อสัตว์บวกกับพริก น้ำปลา มะนาว น้ำส้ม ฯลฯ ที่ไหลผ่านลำไส้เล็กมาแล้ว หมักผสมกันอยู่ที่ลำไส้ใหญ่ ไม่ต่างอะไรจากไหหมักปลาร้ารสแซ่บเลย เมื่อหมักได้ที่ทั้งกรดและสารที่ตกค้างอยู่ในกากอาหารเหล่านั้นก็ถูกดูดซึมผ่านลำไส้เข้าไปใหม่ คราวนี้มันไม่ได้เป็นสารอาหาร แต่มันเป็นสารก่อมะเร็ง เมื่อสารพวกนี้ต้องไปถูกสกัดโดยไต และตับ มันก็ไปสะสมต่อที่นั่น หากมีปริมาณมากพอที่จะทำให้เซลของอวัยวะเหล่าดูดซึมเข้าไปแล้วเจริญเติบโตผิดปกติ นั่นก็เป็นชัยชนะของมะเร็งไปแล้ว คุณจะไม่มีทางรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งระยะที่หนึ่ง เพราะมันยังไม่ออกอาการ ส่วนใหญ่ที่พบมักเป็นระยะที่สองไปแล้ว

ดังนั้นหากเราจะจัดการกับมะเร็งเมื่อเป็นมะเร็งแล้ว จึงกลายเป็นเรื่องยาก ทำให้ผู้ป่วยจำนวนไม่น้อยเสียชีวิตเพราะหมดกำลังใจ มากกว่าจะเสียชีวิตเพราะความทรมานที่เกิดจากผลข้างเคียงของการรักษามะเร็งเสียอีก เราจึงควรดูแลรักษาสุขภาพด้วยการปฎิบัติตัวในวิถีที่เซลมะเร็งไม่ชอบ เช่น ออกกำลังกายสม่ำเสมอ ทานอาหารที่สะอาดปราศจากสารเคมีปรุงแต่ง ไม่มีไขมันที่ได้จากสัตว์ ทานเนื้อสัตว์ที่ไม่มีไขมันและไม่ได้เลี้ยงด้วยอาหารที่สารเคมีปนเปื้อน หันมาทานพวกผักผลไม้สดให้มากขึ้น เลี่ยงที่จะทานเนื้อสัตว์ปริมาณมากและบ่อย ๆ ไม่ทานอาหารมากเกินความหิว นอนพักผ่อนเพียงพอ รู้จักปรับเปลี่ยนท่าทางในการทำงาน ไม่นั่งทำงานนาน ๆ ติดต่อกันหลาย ๆ ชั่วโมง หาเวลาทำให้ลำไส้สะอาดปราศจากของตกค้างหมักหมม โดยทำดีท๊อกซ์บ้าง หรือ ทานอาหารน้อย ๆ ทานน้ำให้มากพอ ทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง ทำสมาธิวิปัสนาเป็นประจำ หลีกเลี่ยงการเผชิญกับมลพิษต่าง ๆ เช่น ควันจากท่อไอเสียรถ ไอน้ำมัน ควันบุหรี่ ควันจากการปิ้งย่างและการเผาวัสดุต่าง ๆ

Results (Thai) 2:

10 ปีแล้ว แต่ผู้คนมักไม่ทราบ ทั้งที่จริง ๆ 90 ก็ว่าได้ เช่นสภาวะมลพิษสารพิษปนเปื้อนในอาหารสภาวะอากาศและสภาวะความเครียด ตั้งแต่มะเร็งในเม็ดเลือดตับปอดสมองลำไส้ (ส่วนมากเป็นลำไส้ใหญ่) มดลูกทรวงอกรังไข่อัณฑะซึ่งอันดับยอดฮิตในผู้ชายก็คือมะเร็งปอดตับลำไส้อัณฑะส่วนในผู้หญิงก็คือมะเร็งทรวงอกมดลูกรังไข่ตับลำไส้จะสังเกตได้ว่า ไม่ได้แข่งกันเอาโล่ห์ ๆ ลง ๆ แย่งอันดับกันอยู่ตลอดเวลาสังเกตอีกนิด ๆ ยกตัวอย่างเช่น ก็คิดว่าเกี่ยวกับสุขนิสัยการทานการออกกำลังกาย ผู้ชอบทานอาหารเยอะ ๆ ในคราวเดียวอีกทั้งอาหารที่ทานมีความมันจัดเผ็ดจัดเค็มจัดเปรี้ยวจัดและชอบทานเนื้อสัตว์ในปริมาณมากทำงานนั่งเก้าอี้นาน ๆ ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายยังไม่นับเรื่องการนอนดึกความเครียดจาก การทำงานและการขับถ่ายไม่ได้ตามเป็นปกติ ลำไส้ไม่เกิดการขยับและเคลื่อนตัวก็ไม่ปวดอุจจาระเลย ๆ บางคนที่รู้จักไม่ถ่ายนานเกือบ 10 วันทำให้เกิดภาวะเป็นกรดจากการมีอาหารที่ย่อยแล้วบูดเน่า น้ำปลามะนาวน้ำส้ม ฯลฯ ที่ไหลผ่านลำไส้เล็กมาแล้วหมักผสมกันอยู่ที่ลำไส้ใหญ่ คราวนี้มันไม่ได้เป็นสารอาหาร แต่มันเป็นสารก่อมะเร็งเมื่อสารพวกนี้ต้องไปถูกสกัดโดยไตและตับมันก็ไปสะสมต่อที่นั่น นั่นก็เป็นชัยชนะของมะเร็งไปแล้ว เพราะมันยังไม่ออกอาการ จึงกลายเป็นเรื่องยาก เช่นออกกำลังกายสม่ำเสมอ ไม่มีไขมันที่ได้จากสัตว์ หันมาทานพวกผักผลไม้สดให้มากขึ้น ๆ ไม่ทานอาหารมากเกินความหิวนอนพักผ่อนเพียงพอรู้จักปรับเปลี่ยนท่าทางในการทำงานไม่นั่งทำงานนาน ๆ ติดต่อกันหลาย ๆ ชั่วโมง โดยทำดีท๊อกซ์บ้างหรือทานอาหารน้อย ๆ ทานน้ำให้มากพอทำจิตใจให้ปลอดโปร่งทำสมาธิวิปัสนาเป็นประจำหลีกเลี่ยงการเผชิญกับมลพิษต่าง ๆ เช่นควันจากท่อไอเสียรถไอน้ำมันควันบุหรี่ ๆ

Results (Thai) 3:

นอาหารอย่างไรถึงจะไม่ต้องกลัวมะเร็ง

. . . . . . .ความรู้เกี่ยวกับการทำอาหารและการเลือกทานอาหารสำหรับผู้มีความเสี่ยงเป็นโรคมะเร็งนั้นได้ถูกตีพิมพ์แพร่หลายได้มีการทำวิจัยทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศมานานกว่า 10 ปีแล้วแต่ผู้คนมักไม่ทราบไม่คิดว่าตัวเองอยู่กลุ่มผู้มีความเสี่ยงทั้งที่จริงจะแล้วอาจมีผู้คนในสังคมที่มีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคมะเร็งมากถึงร้อยละ 90 ก็ว่าได้ทั้งที่เป็นปัจจัยมาจากพันธุกรรมและปัจจัยเสริมภายนอกเช่นสภาวะมลพิษสภาวะอากาศและสภาวะความเครียดโดยสามารถเกิดโรคมะเร็งได้แทบทุกส่วนของร่างกายตั้งแต่มะเร็งในเม็ดเลือดตับปอดสมองลำไส้ ( ส่วนมากเป็นลำไส้ใหญ่ ) มดลูกทรวงอกรังไข่อัณฑะซึ่งอันดับยอดฮิตในผู้ชายก็คือตับลำไส้อัณฑะส่วนในผู้หญิงก็คือมะเร็งทรวงอกมดลูกรังไข่ตับลำไส้จะสังเกตได้ว่าผู้หญิงมีส่วนของอวัยวะที่เกิดมะเร็งได้มากกว่าผู้ชายเสียอีกไม่ได้แข่งกันเอาโล่ห์จะไม่มีลงแย่งอันดับกันอยู่ตลอดเวลาสังเกตอีกนิดส่วนที่เกิดมะเร็งได้ง่ายมักเป็นส่วนที่ไม่ค่อยได้ขยับมากนักเมื่อเทียบกับส่วนอื่นจะอีกทั้งเป็นส่วนที่เกิดการกระทบกระทั่งเสียดสีมากเซลของเนื้อเยื่อบริเวณดังกล่าวจึงเจริญเติบโตในแบบที่แปลกไป

หากจะอนุมานสาเหตุการเกิดมะเร็งยกตัวอย่างเช่นมะเร็งลำไส้ใหญ่ด้วยความคิดเห็นส่วนตัวก็คิดว่าเกี่ยวกับสุขนิสัยการทานการออกกำลังกายการขับถ่ายและการทำกิจวัตรประจำวันตามปรกติผู้ชอบทานอาหารเยอะไม่มีอีกทั้งอาหารที่ทานมีความมันจัดเผ็ดจัดเค็มจัดเปรี้ยวจัดและชอบทานเนื้อสัตว์ในปริมาณมากทำงานนั่งเก้าอี้นานจะไม่ค่อยได้ออกกำลังกายยังไม่นับเรื่องการนอนดึกความเครียดจากการทำงานเพราะร่างกายไม่ได้ขยับเขยื้อนมากพอลำไส้ไม่เกิดการขยับและเคลื่อนตัวก็ไม่ปวดอุจจาระเลยการเก็บอุจจาระไว้หมักหมมในลำไส้นานจะบางคนที่รู้จักไม่ถ่ายนานเกือบ 10 ทำให้เกิดภาวะเป็นกรดได้รับเลือกตั้งผ่านกระบวนการประชาธิปไตยของพม่าทั้งพวกไขมันและซากเนื้อสัตว์บวกกับพริกน้ำปลามะนาวน้ำส้มฯลฯที่ไหลผ่านลำไส้เล็กมาแล้วหมักผสมกันอยู่ที่ลำไส้ใหญ่ไม่ต่างอะไรจากไหหมักปลาร้ารสแซ่บเลยคราวนี้มันไม่ได้เป็นสารอาหารแต่มันเป็นสารก่อมะเร็งเมื่อสารพวกนี้ต้องไปถูกสกัดโดยไตและตับมันก็ไปสะสมต่อที่นั่นหากมีปริมาณมากพอที่จะทำให้เซลของอวัยวะเหล่าดูดซึมเข้าไปแล้วเจริญเติบโตผิดปกติคุณจะไม่มีทางรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งระยะที่หนึ่งเพราะมันยังไม่ออกอาการส่วนใหญ่ที่พบมักเป็นระยะที่สองไปแล้ว