ในเรื่องความเป็นมาของการเข้าพรรษา ถ

ในเรื่องความเป็นมาของการเข้าพรรษา ถ้าว่ากันตามประวัติย่อๆ คือ ในยุคต้นพุทธกาลยังไม่มีการเข้าพรรษา เพราะฉะนั้นตลอดทั้งปี เมื่อพระภิกษุมีความเห็นว่า ท่านควรจะไปเทศน์ไปสอนญาติโยมที่ไหนได้ เมื่อท่านพอจะมีเวลา ท่านก็จะไป หรือแม้ไม่ได้ไปเทศน์ไปสอนใคร ถ้าเห็นว่าที่ไหนเงียบสงัดดี เหมาะในการที่จะไปบำเพ็ญภาวนา ทำสมาธิ ท่านก็จะไป ซึ่งแน่นอนว่าส่วนมากก็จะอยู่ในเขตที่เป็นป่าเป็นเขา ห่างไกลออกไปจากตัวเมือง บ้างก็ต้องเดินผ่านไปในชนบท เนื่องจากในฤดูฝน ชาวบ้านต่างทำไร่ทำนากันอยู่ จากการที่ท่านต้องไปอย่างนี้ บางครั้งข้าวกล้าของพวกเขาก็เพิ่งหว่านไปในนา มันเพิ่งจะงอกออกมาใหม่ๆ บางทีก็ดูเหมือนหญ้า พระภิกษุเดินผ่านไปนึกว่าเป็นดงหญ้า จึงกลายเป็นเดินไปย่ำข้าวกล้าของชาวบ้านไปเสีย ซึ่งทำให้พวกเขาเดือดร้อน ชาวบ้านเหล่านั้นจึงพากันมาฟ้องพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า พระภิกษุไปย่ำข้าวที่พวกเขาปลูกเอาไว้ แม้นกกาในช่วงฤดูฝนยังอยู่กับรัง ทำไมพระภิกษุจึงไม่พักบ้าง

เพื่อตัดปัญหานี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงกำหนดว่า เมื่อถึงช่วงเข้าพรรษา (ฤดูฝน) ให้พระภิกษุอยู่กับที่ กล่าวคือ ตั้งแต่วันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 จนถึงวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 ให้พระภิกษุอยู่เป็นที่เป็นทาง ไม่เดินทางไปทำภาวนาที่ไหน ไม่ไปเทศน์โปรดใครที่ไหน หากใครต้องการให้โปรดก็ให้มาที่วัด ให้เขามาหาท่าน ไม่ใช่ให้ท่านไปหาเขา แต่อีกมุมมองหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงถือโอกาสนี้ เปลี่ยนคำครหาให้กลายเป็นโอกาสดีของพระภิกษุ กล่าวคือ การกำหนดให้พระภิกษุอยู่เป็นที่ในวัดวาอาราม ก็เพื่อที่จะให้พระใหม่ได้รับการอบรมจากพระเก่าได้เต็มที่ เพราะว่าในความเป็นจริงแล้ว ในการอบรมถ่ายทอดธรรมะ, ถ่ายทอดธรรมวินัยให้แก่กันและกันนั้น ถ้าทำเป็นที่เป็นทางอย่างต่อเนื่องกันทุกวันเช่นนี้ จะเป็นการดี การศึกษาธรรมะอย่างต่อเนื่องมีผลดี เพราะฉะนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงกำหนดให้พระภิกษุอยู่กับที่ในช่วงเข้าพรรษา พระใหม่ก็จะได้ศึกษาหรือรับการถ่ายทอดธรรมะจากพระเก่า ส่วนพระเก่านอกจากจะทำหน้าที่เป็นครูบาอาจารย์สอนพระใหม่แล้ว ท่านยังกำหนดแผนการว่า เมื่อออกพรรษาแล้วควรจะเดินทางไปโปรดที่ไหน, วางแผนปรับปรุงหลักสูตรวิธีการเทศน์, การสอน, การอบรมให้เหมาะกับท้องถิ่น ให้เหมาะกับสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป เป็นต้น ดังนั้น การเข้าพรรษา จึงเป็นการดีทั้งชาวบ้าน ดีทั้งพระเก่า พระใหม่ ไปในตัว อย่างที่กล่าวมาแล้ว

Results (English) 1:

In the matter of a claim by lent if yo are in the early era of history have not been lent. Therefore, throughout the year. When the monks there said he should go to preach to teach laypeople. When you are satisfied, you are going to, or even to instructors who are not going to preach. If you believe that the place where tranquility in order to go to practice prayer. Meditation is that most of it would surely lies in a wooded field as him. Far away from the city, to walk through the countryside, because in the rainy season. Foreign residents made farmers farm. From these dates. Sometimes, they just khaokla of the sow in NA it just grow out of it, maybe it looks like the new grass. Monks walk through the thicket of grass that is becoming to many of them to walk over khaokla, which causes them trouble. People are coming together to accuse the Lord Buddha that the monks to cultivate rice to walk over them. Even during the rainy season to check the bird with nest. Why do monks so don't break?เพื่อตัดปัญหานี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงกำหนดว่า เมื่อถึงช่วงเข้าพรรษา (ฤดูฝน) ให้พระภิกษุอยู่กับที่ กล่าวคือ ตั้งแต่วันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 จนถึงวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 ให้พระภิกษุอยู่เป็นที่เป็นทาง ไม่เดินทางไปทำภาวนาที่ไหน ไม่ไปเทศน์โปรดใครที่ไหน หากใครต้องการให้โปรดก็ให้มาที่วัด ให้เขามาหาท่าน ไม่ใช่ให้ท่านไปหาเขา แต่อีกมุมมองหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงถือโอกาสนี้ เปลี่ยนคำครหาให้กลายเป็นโอกาสดีของพระภิกษุ กล่าวคือ การกำหนดให้พระภิกษุอยู่เป็นที่ในวัดวาอาราม ก็เพื่อที่จะให้พระใหม่ได้รับการอบรมจากพระเก่าได้เต็มที่ เพราะว่าในความเป็นจริงแล้ว ในการอบรมถ่ายทอดธรรมะ, ถ่ายทอดธรรมวินัยให้แก่กันและกันนั้น ถ้าทำเป็นที่เป็นทางอย่างต่อเนื่องกันทุกวันเช่นนี้ จะเป็นการดี การศึกษาธรรมะอย่างต่อเนื่องมีผลดี เพราะฉะนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงกำหนดให้พระภิกษุอยู่กับที่ในช่วงเข้าพรรษา พระใหม่ก็จะได้ศึกษาหรือรับการถ่ายทอดธรรมะจากพระเก่า ส่วนพระเก่านอกจากจะทำหน้าที่เป็นครูบาอาจารย์สอนพระใหม่แล้ว ท่านยังกำหนดแผนการว่า เมื่อออกพรรษาแล้วควรจะเดินทางไปโปรดที่ไหน, วางแผนปรับปรุงหลักสูตรวิธีการเทศน์, การสอน, การอบรมให้เหมาะกับท้องถิ่น ให้เหมาะกับสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป เป็นต้น ดังนั้น การเข้าพรรษา จึงเป็นการดีทั้งชาวบ้าน ดีทั้งพระเก่า พระใหม่ ไปในตัว อย่างที่กล่าวมาแล้ว

Results (English) 3:

In the history of Lent, given a little history is in the early medieval era have lent, so throughout the year. When the monks are of the opinion that You should go to a sermon to teach folks?You have to go, or even not to preach to the teaching. If that somewhere quiet. Is suitable in order to practice prayer, meditation, you will, of course, it was mostly in the county is forest is him far away from downtown.Because in the rainy season. People are dying each other. From where you have to go like this. Sometimes the gallantry of they just sow in the field, it will just grow out new perhaps looks เหมือนหญ้า monks passing thought is a patch of grass.Which make them suffer. Those people are gathered to sue the Buddha. The monks to tread the rice they planted. Even during the rainy season. Still with nutrients. Why the monks, so don't rest
.
.To eliminate this, Buddha has determined that the lent (rainy season), Christ the monks at, that is, since the hotel 1 dinner. Months 8 until day 15 night the moon 11 monks are gone.Don't preach please someone else. If anyone wants to please them at the temple. He came to you, not you go to him, but another point of view, the Buddha you straight to take a chance. Change the prejudice to become good opportunity of the monks, namely.In order to give new have been trained by monks. Because in reality, training in Dhamma.Transfer of the discipline to each other. If neatly together every day like this, it is good, ethics education continuously, a good effect.The new will be studied Dhamma from the old. The old king but will act as a teacher, you have taught the new plan. When the end of Buddhist Lent should visit please where,The curriculum planning method of preaching, teaching,Training to suit local. To suit the society changed, etc. so, lent, it is good to both the villagers both the old, the new, in as mentioned.