ประเพณีขึ้นเขาเผาข้าวหลามประเพณีขึ้

ประเพณีขึ้นเขาเผาข้าวหลาม

ประเพณีขึ้นเขาเผาข้าวหลามของชาวจังหวัดฉะเชิงเทรา เป็นประเพณีที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ซึ่งอพยพมาจากเวียงจันทร์ สมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) ซึ่งเรียกตัวเองว่า “ชาวลาวเวียง” ปัจจุบันตั้งถิ่นฐานอยู่ในเขต อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา “บุญข้าวหลาม” เป็นประเพณีการทำบุญถวายข้าวหลาม ขนมจีนน้ำยาป่าแด่พระภิกษุสงฆ์ วัดหนองบัว วัดหนองแหน ซึ่งอยู่ในเขต อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา ประเพณีนี้มีในวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 3ของทุกปี เหตุที่ถวายข้าวหลามนั้น อาจเป็นเพราะเดือน 3 เป็นฤดูกาลเก็บเกี่ยวข้าว ชาวบ้านส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำนา จึงนำข้าวอันเป็นพืชหลักของตนที่ได้จากการเก็บเกี่ยวครั้งแรก ซึ่งเรียกว่าข้าวใหม่ จะมีกลิ่นหอมน่ารับประทานมาก นำมาทำเป็นอาหาร โดยใช้ไม้ไผ่สีสุกเป็นวัสดุประกอบในการเผา เพื่อทำให้ข้าวสุก เรียกว่า “ข้าวหลาม” เพื่อนำไปถวายพระภิกษุ การเผาข้าวหลาม ชาวบ้านจะเริ่มเผาในวันขึ้น 14 ค่ำ เดือน 3 โดยชาวบ้านจะออกไปหาไม้ไผ่ ซึ่งมีอยู่มากในหมู่บ้านมาทำกระบอกข้าวหลาม ซึ่งจะต้องเลือกลำไผ่ที่ไม่แก่หรืออ่อนมากเกินไป ไม่มีตามด เพราะตามดจะทำให้มีกลิ่นเหม็นและไม่มีเยื่อ ทำให้ข้าวติดกระบอก ความยาวของปล้องไม้ไผ่ ห่างพอควร ยาวประมาณ 18 นิ้ว นำไม้ไผ่ทั้งลำมาตัด หรือเลื่อยเป็นท่อน ๆ โดยมีข้อต่อที่ก้นกระบอกจากนั้นนำ “ข้าวเหนียว” ที่มีกะทิผสมเรียบร้อยแล้ว ใส่กระบอกนำไปเผาไฟที่ลานบ้าน โดยขุดดินเป็นรางตื้น ๆ เป็นที่ตั้งกระบอกข้าวหลาม รอบ ๆ แถวข้าวหลามก่อกองไฟขนานไปกับข้าวหลาม บางบ้านใช้ต้นไม้ที่ตายแล้วทั้งต้นมาเป็นเชื้อเพลิง เช้าวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ชาวบ้านจะนำข้าวหลามขนมจีนไปทำบุญที่วัดการทำบุญข้าวหลามของชาว“ลาวเวียง”ยังคงทำกันตามประเพณีดั้งเดิมและผสมผสานกับประเพณีไทยก็คือการปิดทองรอยพระพุทธบาทจำลองที่วัดเขาดงยาง (วัดสุวรรณคีรี) เขต ต.หนองแหน อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา กลางเดือน 3 ชาวบ้าน “ลาวเวียง” ซึ่งอยู่ห่างจากวัดดงยาง ประมาณ 4 – 6 กิโลเมตร ต้องเดินทางด้วยเท้าไปปิดทอง โดยใช้เส้นทางผ่านบ้านหัวสำโรง ต.หัวสำโรง อ.แปลงยาว ซึ่งมีชาวไทยเชื้อสายเขมร ตั้งบ้านเรือนอยู่เป็นจำนวนมาก ประเพณีบุญข้าวหลามจึงแพร่หลายสู่บ้านหัวสำโรง และรับเป็นประเพณีของชนกลุ่มตน เป็นประเพณี “ขึ้นเขาเผาข้าวหลาม” ของชาวชุมชนหัวสำโรง ต.หัวสำโรง อ.แปลงยาว จ.ฉะเชิงเทรา มาจนถึงทุกวันนี้

Results (English) 1:

The tradition was burnt kralan

.The tradition of burning them kralan chachoengsao is a tradition inherited from ancestors who migrated from Vientiane. Reign of King Rama seating (third reign), which referred to themselves as "people of Laos?" A.Chachoengsao, phanom sarakham "bun kralan" is offering merit-making ritual're kralan Woods to the monks. Wat Nong Bua County Nong Temple situated in nae, phanom sarakham,This tradition has in chachoengsao Lunar 3 months of every year. Note that that was probably because kralan is a 3 month season rice harvest. Most of the villagers farming careers Which is called the new rice will have a mouthwatering aroma. It is made using shades bamboo material is cooked in burning to make the cooked rice is called "sweet sticky rice" offering to monks. Burning sweet sticky rice. 14 3 month by villagers to go out looking for bamboo, which are available in the village came to be sterile kralan Lam phai is not as soft or too. There are no Ta MOT because the eyes of ants will make a stink and does not have membrane make titkrabok rice. Just passable Length is approximately 18 inches from trunks of bamboo was cut or saw a thon with the cylinder butt joints then brought. "Sticky rice" with coconut milk mixture already. Insert the barrel into the fire, burning patio by digging into the soil trough tuen. Around row kralan produces fire parallel to sweet sticky rice. Some homes are used for both the dead trees as fuel. Early lunar month 3 (WAT Suwan khiri) County,Nong nae Chachoengsao, phanom sarakham district mid 3 villagers "Lao wieng," which is about away from the rubber Dong Temple 4 – 6 km to travel by foot to the gild by using the route via ban Hua samrong, Tambon Hua samrong district.Plaeng Yao, who has Thai Khmer descent. Set a large number of households. A tradition of commitment to widespread kralan ban Hua samrong and be their ethnic customs of tradition "he burnt sweet sticky rice," Jewish community, Chief of samrong, Tambon Hua samrong district.Plaeng Yao, chachoengsao until today

Results (English) 3:

Tradition he burned in bamboo

.Tradition he burned the diamonds of the Chachoengsao province. Is a tradition inherited from our ancestors, which migrated from Vientiane. King Rama II (King 3) which call themselves "Lao wieng."A.Phanom Sarakham Chachoengsao province. "บุญข้าวหลาม" is the philanthropic tradition for diamonds. Khanom chin namya forest to the monks, wat Nong BUA wat Nong duckweed, which is in the district Phanom Sarakham province.Chachoengsao. This tradition has on the day of the new 15 dinner month of every year, because 3 offering diamonds. It is because the month 3 is harvest season rice. Most of the villagers were farming.Which is called the rice is very appetizing aroma brought to food. Using a composite material in bamboo you burnt to make rice, called "stone" to bring to his monks, burning in bamboo.14 night the moon 3 by villagers to get bamboo. Which is in the village to make cylinder in bamboo. Which to choose not to Lam bamboo or too soft, no ground, because according to smell stinky and no lining, make rice stick cylinder.Away fairly long, about 18 "bamboo, both ships to cut or saw pieces. The joints ที่ก้ bird got the" sticky "with coconut milk mixed successfully. Put the cylinder the fire by digging a patio table shallow.Around the bonfire in bamboo row parallel to the diamonds. Some of the houses use the dead trees and trees as a fuel, early days 15 night the moon 3.(วัดสุวรรณคีรี) region.Nong duckweed District Phanom Sarakham, Chachoengsao, mid 3 villagers. "Lao wieng" which is away from the temple, Dong Yang, about 4 - 6 kilometers to travel by foot to gilding. By using the path through the house Hua Samrong T. Hua Samrong district.Convert length, which is ชาวไทยเชื้อสายเขมร. Many homes are a lot. The tradition บุญข้าวหลาม is prevalent to ban Hong. And a tradition of minorities their tradition. "He burned in bamboo" of the community of Hua LamPhong T. Hua Samrong district.Convert long Chachoengsao province. To this day
.