เสียงนาฬิกาปลุกเป็นเสียงสายน้ำไหลใน

เสียงนาฬิกาปลุกเป็นเสียงสายน้ำไหลในตอนเช้าทำให้ผมตื่นขึ้นมา โดยที่แหยมหรือจังหวะถัดไปเพื่อนรุ่นเดียวกันปลุกช่วยปลุกอีกแรง ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลาหกโมงกว่าๆ ซึ่งงัวเงียจากเมื่อคืนที่นอนไม่หลับแล้วก็รู้สึกแปลกที่ในการที่มานอนที่ใหม่ ผมก็เริ่มต้นลุกไปทำภารกิจ อาบน้ำแปรงฟันในตอนเช้าให้เสร็จสิ้น แล้วก็เดินทางลงไปรอรถเพื่อที่จะไป บริษัท 24 Framework ซึ่งเป็นบริษัทที่ตัวผมได้ฝึกงานนั่นเอง การเดินทางไป ในวันแรกผมยังไม่ค่อยรู้เส้นทางอะไรมากมาย ก็ได้แต่แอบตีเนียน ถามคนที่รอรถโดยสารอยู่แถวนั้น ซึ่งก็ได้คำตอบมาว่า ขึ้น133 ไปนะลูก แล้วไปลงที่ซีคอนศรีนัครินทร์ พอผมขึ้นรถมา ก็เจอคุณลุงอีกท่านหนึ่ง ผมจึงสอบถามไปอีกเพื่อความแน่ใจ ได้ความว่านั่งไปเลยมันไปถึงลุงแกบอกว่ารถคันนี้ นั่งไปได้ยันบางพลีเลย พอพูดถึงบางพลีภาพแสงสุดท้ายเพื่อนของผมที่บ้านของเค้าอยู่บางพลีก็ลอยขึ้นมา แล้วผมก็พลางนั่งรถไปต่อ ซึ่งก็นั่งนับซอยไปเรื่อยๆ พร้อมกับดูแผนที่ ของบริษัท แล้วผมก็เจอที่ที่เป็นจุดสำคัญในแผนที่ ก็คือห้างพาราไดซ์ปาร์ค ผมก็เลยคิดว่าลงดีกว่า เดวถ้าไงจะไม่ถึงเดวคงเดินต่ออีกนิด ผมจึงลงข้ามฝั่งไปอีกฝั่งนึงของถนนเพราะฝั่งถนนที่ผมอยู่มันเป็นซอยเลขคู่(ผมลืมบอกไปบริษัทที่ผมจะไปฝึกงงานนั้นอยู่ซอยพัฒนาการ46/1นะครับ) พอข้ามมาเดินไปอีกสักระยะก็ถึง ซอย46 เหลือบมองดูนาฬิกาก็เห็นว่า พึ่ง8.00น. เองนี่ ผมจึงเดินเข้าไปในซอยกินก๋วยเตี๋ยว ในราคา 30 บาท พร้อมเดินไปต่อ ก็มาเจอซอย 46/1 พอเจอผมก็ไม่รีรอผมก็เดินเข้าไปจนเจอหมู่บ้านที่เป็นออฟฟิตของที่ฝึกงาน ถึงออฟฟิตเวลา8.20น. ผมจึงโทรพี่ที่เป็นพี่เลี้ยงของเรา พี่เค้าตอบกลับมาว่า เดวพี่เค้าจะเข้ามา เวลา 9 โมง ผมก็นั่งรอพร้อมกับโทรหาเพื่อนที่ร่วมฝึกด้วยกันที่นี่ เพื่อนก็บอกว่าใกล้ถึงแล้ว ผมก็นั่งต่อไปจนเพื่อนมาเราก็นั่งไปเรื่อยๆ จนสักพักพี่ที่ฝึกงานมา ซึ่งพี่ที่เราพบคนแรกนั้นชื่อพี่บ๊วยผมก็สวัสดีเค้าไปตามมารยาทของไทยที่แสดงถึงความอ่อนน้อมถ่อมตน พี่เค้าก็ปฐมนิเทศบอกหน้าที่ที่ต้องทำ หลักๆในทุกๆวัน แล้วก็ให้ผมกับเพื่อนหาข้อมูลของรถยนตร์ฮอนด้า ใน9 ปีที่ผ่าน เพื่อที่พี่เค้าจะนำไปทำเว็บ พอ สัก10.30น. ผมก็ได้เจอพี่พี ซึ่งเป็นพี่ที่บริษัทอีกคน ผมก็นั่งทำหาข้อมูลที่พี่บ๊วยให้ทำสักพัก กพี่พีก็เรียกขึ้นไปพบพร้อมกับเพื่อน พอขึ้นไปถึงพี่เค้า ก็เล่าถึงความเป็นมาของที่บริษัทว่าทำอะไรบ้างแล้ว ก็เรื่องราวเก่าๆของรุ่นพี่ของทางคณะเราที่เคยมาฝึก ซึ่งเค้าได้บอกว่าเค้าชอบเด็กที่นี่มาก แล้วเค้าก็ได้มอบงานให้ไป ปรับสีเว็บของงานที่ทางบริษัทเค้าได้มา เพื่อแสดงถึงสไตล์งานเว็บของตัวเอง ผมกับเพื่อน ก็ลงมานั่งทำกันสักพัก พี่บ๊วยก็มาบอกว่า ปะกันปะ เดี๋ยวพี่จะพาไปกินข้าวแต่พี่พีจ่าย พวกผมก็นั่งรถออกไป กินข้าวกันก็คือร้านเอ็มเคสุกี้นั่นเอง กินไปคุยกันไปเรื่อยๆถึงเรื่องต่างๆ ส่วนใหญ่ผมจะโม้ซะมากกว่า แล้วเราก็กลับมาที่ออฟฟิส ซึ่งพวกผมก็นั่งทำนู่นทำนี่ไปต่อ แล้วพอมาถึงช่วงที่ใกล้เย็นพี่พีเดินมาบอกว่า ยะเป็นพิธีกรได้ไหม พี่เห็นพูดเก่ง พี่จะให้รีวิวสินค้าให้หน่อยเดี๋ยวพี่จะคิดคอนเซปให้ ผมก็คิดในหัวว่าเอาไงดีแต่ผมก็ตบปากรับคำไป ถือว่าเป็นอะไรในชีวิตที่ไม่ได้ถามแล้วยังได้ประสบการณ์อีกด้วย ช่วงเย็นพวกผมกับเพื่อนนั่งดู เรฟฟเฟอเรนเว็บกันไป เพราะพี่พีบอกว่าไม่ต้องรีบพี่เค้าไม่ชอบงานเผาอยากได้งานที่ ดูแล้วดี แล้วก็ถึงเวลา18.00น. ซึ่งเป็นเวลาเลิกงาน ซึ่งพบก็เลยหลับไป ตื่นมาตอน 18.20น. ก็ปิดออฟฟิสให้พี่เค้าตามที่พี่เค้าได้บอก พี่พีเค้าก็ออกมาส่ง หน้าปากซอย ผมก็แยกกับเพื่อนเดินทางกลับบ้าน แล้วรถคู่ใจสายเดิมคู่ใจก็มา รถ133 ผมก็ขึ้นรถ แล้วนั่งไปสักพัก รถมันติดมากมากมากมาก ผมก็เลยคิดเอาไงดี จะลงดีไหมแล้วเดินเอา ผมก็เลือกที่จะลงมาเดิน เพราะผมเป็นคนเกลียดรถติด คือให้นั่งไปสู้ลงมาเดินยังดีกว่า ที่ผมลงนั้นคือซอยศรีนัครินทร์30 ซึ่งที่พักผมอยู่พัฒนาการ 26 ห่างกันพอสมควร ผมก็เดินไปพร้อมหยิบข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่วาดฝันว่าจะซื้อมานั่งกินที่ที่พักให้สบายใจขึ้นมากินเพื่อจะได้ อิ่มๆเพลินๆ แต่พอเดินมาเรื่อยๆก็รู้สึกว่าไกล แต่ผมก็เดินต่อเพราะ ยังไงเดินก็ยังดีกว่านั่งบนรถติดที่อยู่ที่เดิมไม่ขยับร้อนๆ ซึ่งก็เดินไปเรื่อยผมก็แอบมองว่าผมกับรถเมล์คันที่ผมขึ้นมาใครจะเจ๋งกว่ากันปรากฏว่าพอผมถึงที่พักรถคันนั้นยังไม่มาเลย เหงื่อชุ่มไปเลย มาถึงที่พักก็อาบน้ำ แล้วก็งีบกะว่าจะตื่นมาบันทึกฝึกงานตอนดึกก็คือตอนนี้
ซึ่งสิ่งที่ได้รับจากวันนี้คือ ได้เสมือนเป็นพนักงานจริงๆเพราะว่า พี่ๆที่ออฟฟิสมีแค่2คน ผมกับเพื่อนรวมเข้าไปเป็น4 ซึ่งก็เลยได้ฝึกจริงๆ ไม่ใช่ไป ถ่ายเอกสารหรือหยิบของนู่นนั่นเพียงอย่างเดียว(แต่ถ่ายเอกสารกับเดินของผมก็ต้องทำนะ) และทำให้รู้ว่าผมต้องมีแผน2 เรื่องการเดินทางในช่วงเย็นเพราะ ถ้าให้ผมเจอรถติดผมก็ไม่เอา ให้เดินทุกวันก็ไม่ไหว แผน2ของผมเป็นอย่างไรก็คง จะรู้ในบันทึกฝึกงานวันพรุ่งนี้ วันนี้ผมก็คงทำเว็บสักพักแล้วผมก็คงนอนต่อ เพราะ การใช้ชีวิตที่นี่เหนื่อยกว่ามหาลัยพอสมควรเลยทีเดียวเชียว

เสียงนาฬิกาปลุกเป็นเสียงสายน้ำไหลในตอนเช้าทำให้ผมตื่นขึ้นมา โดยที่แหยมหรือจังหวะถัดไปเพื่อนรุ่นเดียวกันปลุกช่วยปลุกอีกแรง ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลาหกโมงกว่าๆ ซึ่งงัวเงียจากเมื่อคืนที่นอนไม่หลับแล้วก็รู้สึกแปลกที่ในการที่มานอนที่ใหม่ ผมก็เริ่มต้นลุกไปทำภารกิจ อาบน้ำแปรงฟันในตอนเช้าให้เสร็จสิ้น แล้วก็เดินทางลงไปรอรถเพื่อที่จะไป บริษัท 24 Framework ซึ่งเป็นบริษัทที่ตัวผมได้ฝึกงานนั่นเอง การเดินทางไป ในวันแรกผมยังไม่ค่อยรู้เส้นทางอะไรมากมาย ก็ได้แต่แอบตีเนียน ถามคนที่รอรถโดยสารอยู่แถวนั้น ซึ่งก็ได้คำตอบมาว่า ขึ้น133 ไปนะลูก แล้วไปลงที่ซีคอนศรีนัครินทร์ พอผมขึ้นรถมา ก็เจอคุณลุงอีกท่านหนึ่ง ผมจึงสอบถามไปอีกเพื่อความแน่ใจ ได้ความว่านั่งไปเลยมันไปถึงลุงแกบอกว่ารถคันนี้ นั่งไปได้ยันบางพลีเลย พอพูดถึงบางพลีภาพแสงสุดท้ายเพื่อนของผมที่บ้านของเค้าอยู่บางพลีก็ลอยขึ้นมา แล้วผมก็พลางนั่งรถไปต่อ ซึ่งก็นั่งนับซอยไปเรื่อยๆ พร้อมกับดูแผนที่ ของบริษัท แล้วผมก็เจอที่ที่เป็นจุดสำคัญในแผนที่ ก็คือห้างพาราไดซ์ปาร์ค ผมก็เลยคิดว่าลงดีกว่า เดวถ้าไงจะไม่ถึงเดวคงเดินต่ออีกนิด ผมจึงลงข้ามฝั่งไปอีกฝั่งนึงของถนนเพราะฝั่งถนนที่ผมอยู่มันเป็นซอยเลขคู่(ผมลืมบอกไปบริษัทที่ผมจะไปฝึกงงานนั้นอยู่ซอยพัฒนาการ46/1นะครับ) พอข้ามมาเดินไปอีกสักระยะก็ถึง ซอย46 เหลือบมองดูนาฬิกาก็เห็นว่า พึ่ง8.00น. เองนี่ ผมจึงเดินเข้าไปในซอยกินก๋วยเตี๋ยว ในราคา 30 บาท พร้อมเดินไปต่อ ก็มาเจอซอย 46/1 พอเจอผมก็ไม่รีรอผมก็เดินเข้าไปจนเจอหมู่บ้านที่เป็นออฟฟิตของที่ฝึกงาน ถึงออฟฟิตเวลา8.20น. ผมจึงโทรพี่ที่เป็นพี่เลี้ยงของเรา พี่เค้าตอบกลับมาว่า เดวพี่เค้าจะเข้ามา เวลา 9 โมง ผมก็นั่งรอพร้อมกับโทรหาเพื่อนที่ร่วมฝึกด้วยกันที่นี่ เพื่อนก็บอกว่าใกล้ถึงแล้ว ผมก็นั่งต่อไปจนเพื่อนมาเราก็นั่งไปเรื่อยๆ จนสักพักพี่ที่ฝึกงานมา ซึ่งพี่ที่เราพบคนแรกนั้นชื่อพี่บ๊วยผมก็สวัสดีเค้าไปตามมารยาทของไทยที่แสดงถึงความอ่อนน้อมถ่อมตน พี่เค้าก็ปฐมนิเทศบอกหน้าที่ที่ต้องทำ หลักๆในทุกๆวัน แล้วก็ให้ผมกับเพื่อนหาข้อมูลของรถยนตร์ฮอนด้า ใน9 ปีที่ผ่าน เพื่อที่พี่เค้าจะนำไปทำเว็บ พอ สัก10.30น. ผมก็ได้เจอพี่พี ซึ่งเป็นพี่ที่บริษัทอีกคน ผมก็นั่งทำหาข้อมูลที่พี่บ๊วยให้ทำสักพัก กพี่พีก็เรียกขึ้นไปพบพร้อมกับเพื่อน พอขึ้นไปถึงพี่เค้า ก็เล่าถึงความเป็นมาของที่บริษัทว่าทำอะไรบ้างแล้ว ก็เรื่องราวเก่าๆของรุ่นพี่ของทางคณะเราที่เคยมาฝึก ซึ่งเค้าได้บอกว่าเค้าชอบเด็กที่นี่มาก แล้วเค้าก็ได้มอบงานให้ไป ปรับสีเว็บของงานที่ทางบริษัทเค้าได้มา เพื่อแสดงถึงสไตล์งานเว็บของตัวเอง ผมกับเพื่อน ก็ลงมานั่งทำกันสักพัก พี่บ๊วยก็มาบอกว่า ปะกันปะ เดี๋ยวพี่จะพาไปกินข้าวแต่พี่พีจ่าย พวกผมก็นั่งรถออกไป กินข้าวกันก็คือร้านเอ็มเคสุกี้นั่นเอง กินไปคุยกันไปเรื่อยๆถึงเรื่องต่างๆ ส่วนใหญ่ผมจะโม้ซะมากกว่า แล้วเราก็กลับมาที่ออฟฟิส ซึ่งพวกผมก็นั่งทำนู่นทำนี่ไปต่อ แล้วพอมาถึงช่วงที่ใกล้เย็นพี่พีเดินมาบอกว่า ยะเป็นพิธีกรได้ไหม พี่เห็นพูดเก่ง พี่จะให้รีวิวสินค้าให้หน่อยเดี๋ยวพี่จะคิดคอนเซปให้ ผมก็คิดในหัวว่าเอาไงดีแต่ผมก็ตบปากรับคำไป ถือว่าเป็นอะไรในชีวิตที่ไม่ได้ถามแล้วยังได้ประสบการณ์อีกด้วย ช่วงเย็นพวกผมกับเพื่อนนั่งดู เรฟฟเฟอเรนเว็บกันไป เพราะพี่พีบอกว่าไม่ต้องรีบพี่เค้าไม่ชอบงานเผาอยากได้งานที่ ดูแล้วดี แล้วก็ถึงเวลา18.00น. ซึ่งเป็นเวลาเลิกงาน ซึ่งพบก็เลยหลับไป ตื่นมาตอน 18.20น. ก็ปิดออฟฟิสให้พี่เค้าตามที่พี่เค้าได้บอก พี่พีเค้าก็ออกมาส่ง หน้าปากซอย ผมก็แยกกับเพื่อนเดินทางกลับบ้าน แล้วรถคู่ใจสายเดิมคู่ใจก็มา รถ133 ผมก็ขึ้นรถ แล้วนั่งไปสักพัก รถมันติดมากมากมากมาก ผมก็เลยคิดเอาไงดี จะลงดีไหมแล้วเดินเอา ผมก็เลือกที่จะลงมาเดิน เพราะผมเป็นคนเกลียดรถติด คือให้นั่งไปสู้ลงมาเดินยังดีกว่า ที่ผมลงนั้นคือซอยศรีนัครินทร์30 ซึ่งที่พักผมอยู่พัฒนาการ 26 ห่างกันพอสมควร ผมก็เดินไปพร้อมหยิบข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่วาดฝันว่าจะซื้อมานั่งกินที่ที่พักให้สบายใจขึ้นมากินเพื่อจะได้ อิ่มๆเพลินๆ แต่พอเดินมาเรื่อยๆก็รู้สึกว่าไกล แต่ผมก็เดินต่อเพราะ ยังไงเดินก็ยังดีกว่านั่งบนรถติดที่อยู่ที่เดิมไม่ขยับร้อนๆ ซึ่งก็เดินไปเรื่อยผมก็แอบมองว่าผมกับรถเมล์คันที่ผมขึ้นมาใครจะเจ๋งกว่ากันปรากฏว่าพอผมถึงที่พักรถคันนั้นยังไม่มาเลย เหงื่อชุ่มไปเลย มาถึงที่พักก็อาบน้ำ แล้วก็งีบกะว่าจะตื่นมาบันทึกฝึกงานตอนดึกก็คือตอนนี้ 
 ซึ่งสิ่งที่ได้รับจากวันนี้คือ ได้เสมือนเป็นพนักงานจริงๆเพราะว่า พี่ๆที่ออฟฟิสมีแค่2คน ผมกับเพื่อนรวมเข้าไปเป็น4 ซึ่งก็เลยได้ฝึกจริงๆ ไม่ใช่ไป ถ่ายเอกสารหรือหยิบของนู่นนั่นเพียงอย่างเดียว(แต่ถ่ายเอกสารกับเดินของผมก็ต้องทำนะ) และทำให้รู้ว่าผมต้องมีแผน2 เรื่องการเดินทางในช่วงเย็นเพราะ ถ้าให้ผมเจอรถติดผมก็ไม่เอา ให้เดินทุกวันก็ไม่ไหว แผน2ของผมเป็นอย่างไรก็คง จะรู้ในบันทึกฝึกงานวันพรุ่งนี้ วันนี้ผมก็คงทำเว็บสักพักแล้วผมก็คงนอนต่อ เพราะ การใช้ชีวิตที่นี่เหนื่อยกว่ามหาลัยพอสมควรเลยทีเดียวเชียว

0/5000

From: -

To: -

Results (English) 1: [Copy]

Copied!

เสียงนาฬิกาปลุกเป็นเสียงสายน้ำไหลในตอนเช้าทำให้ผมตื่นขึ้นมา โดยที่แหยมหรือจังหวะถัดไปเพื่อนรุ่นเดียวกันปลุกช่วยปลุกอีกแรง ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลาหกโมงกว่าๆ ซึ่งงัวเงียจากเมื่อคืนที่นอนไม่หลับแล้วก็รู้สึกแปลกที่ในการที่มานอนที่ใหม่ ผมก็เริ่มต้นลุกไปทำภารกิจ อาบน้ำแปรงฟันในตอนเช้าให้เสร็จสิ้น แล้วก็เดินทางลงไปรอรถเพื่อที่จะไป บริษัท 24 Framework ซึ่งเป็นบริษัทที่ตัวผมได้ฝึกงานนั่นเอง การเดินทางไป ในวันแรกผมยังไม่ค่อยรู้เส้นทางอะไรมากมาย ก็ได้แต่แอบตีเนียน ถามคนที่รอรถโดยสารอยู่แถวนั้น ซึ่งก็ได้คำตอบมาว่า ขึ้น133 ไปนะลูก แล้วไปลงที่ซีคอนศรีนัครินทร์ พอผมขึ้นรถมา ก็เจอคุณลุงอีกท่านหนึ่ง ผมจึงสอบถามไปอีกเพื่อความแน่ใจ ได้ความว่านั่งไปเลยมันไปถึงลุงแกบอกว่ารถคันนี้ นั่งไปได้ยันบางพลีเลย พอพูดถึงบางพลีภาพแสงสุดท้ายเพื่อนของผมที่บ้านของเค้าอยู่บางพลีก็ลอยขึ้นมา แล้วผมก็พลางนั่งรถไปต่อ ซึ่งก็นั่งนับซอยไปเรื่อยๆ พร้อมกับดูแผนที่ ของบริษัท แล้วผมก็เจอที่ที่เป็นจุดสำคัญในแผนที่ ก็คือห้างพาราไดซ์ปาร์ค ผมก็เลยคิดว่าลงดีกว่า เดวถ้าไงจะไม่ถึงเดวคงเดินต่ออีกนิด ผมจึงลงข้ามฝั่งไปอีกฝั่งนึงของถนนเพราะฝั่งถนนที่ผมอยู่มันเป็นซอยเลขคู่(ผมลืมบอกไปบริษัทที่ผมจะไปฝึกงงานนั้นอยู่ซอยพัฒนาการ46/1นะครับ) พอข้ามมาเดินไปอีกสักระยะก็ถึง ซอย46 เหลือบมองดูนาฬิกาก็เห็นว่า พึ่ง8.00น. เองนี่ ผมจึงเดินเข้าไปในซอยกินก๋วยเตี๋ยว ในราคา 30 บาท พร้อมเดินไปต่อ ก็มาเจอซอย 46/1 พอเจอผมก็ไม่รีรอผมก็เดินเข้าไปจนเจอหมู่บ้านที่เป็นออฟฟิตของที่ฝึกงาน ถึงออฟฟิตเวลา8.20น. ผมจึงโทรพี่ที่เป็นพี่เลี้ยงของเรา พี่เค้าตอบกลับมาว่า เดวพี่เค้าจะเข้ามา เวลา 9 โมง ผมก็นั่งรอพร้อมกับโทรหาเพื่อนที่ร่วมฝึกด้วยกันที่นี่ เพื่อนก็บอกว่าใกล้ถึงแล้ว ผมก็นั่งต่อไปจนเพื่อนมาเราก็นั่งไปเรื่อยๆ จนสักพักพี่ที่ฝึกงานมา ซึ่งพี่ที่เราพบคนแรกนั้นชื่อพี่บ๊วยผมก็สวัสดีเค้าไปตามมารยาทของไทยที่แสดงถึงความอ่อนน้อมถ่อมตน พี่เค้าก็ปฐมนิเทศบอกหน้าที่ที่ต้องทำ หลักๆในทุกๆวัน แล้วก็ให้ผมกับเพื่อนหาข้อมูลของรถยนตร์ฮอนด้า ใน9 ปีที่ผ่าน เพื่อที่พี่เค้าจะนำไปทำเว็บ พอ สัก10.30น. ผมก็ได้เจอพี่พี ซึ่งเป็นพี่ที่บริษัทอีกคน ผมก็นั่งทำหาข้อมูลที่พี่บ๊วยให้ทำสักพัก กพี่พีก็เรียกขึ้นไปพบพร้อมกับเพื่อน พอขึ้นไปถึงพี่เค้า ก็เล่าถึงความเป็นมาของที่บริษัทว่าทำอะไรบ้างแล้ว ก็เรื่องราวเก่าๆของรุ่นพี่ของทางคณะเราที่เคยมาฝึก ซึ่งเค้าได้บอกว่าเค้าชอบเด็กที่นี่มาก แล้วเค้าก็ได้มอบงานให้ไป ปรับสีเว็บของงานที่ทางบริษัทเค้าได้มา เพื่อแสดงถึงสไตล์งานเว็บของตัวเอง ผมกับเพื่อน ก็ลงมานั่งทำกันสักพัก พี่บ๊วยก็มาบอกว่า ปะกันปะ เดี๋ยวพี่จะพาไปกินข้าวแต่พี่พีจ่าย พวกผมก็นั่งรถออกไป กินข้าวกันก็คือร้านเอ็มเคสุกี้นั่นเอง กินไปคุยกันไปเรื่อยๆถึงเรื่องต่างๆ ส่วนใหญ่ผมจะโม้ซะมากกว่า แล้วเราก็กลับมาที่ออฟฟิส ซึ่งพวกผมก็นั่งทำนู่นทำนี่ไปต่อ แล้วพอมาถึงช่วงที่ใกล้เย็นพี่พีเดินมาบอกว่า ยะเป็นพิธีกรได้ไหม พี่เห็นพูดเก่ง พี่จะให้รีวิวสินค้าให้หน่อยเดี๋ยวพี่จะคิดคอนเซปให้ ผมก็คิดในหัวว่าเอาไงดีแต่ผมก็ตบปากรับคำไป ถือว่าเป็นอะไรในชีวิตที่ไม่ได้ถามแล้วยังได้ประสบการณ์อีกด้วย ช่วงเย็นพวกผมกับเพื่อนนั่งดู เรฟฟเฟอเรนเว็บกันไป เพราะพี่พีบอกว่าไม่ต้องรีบพี่เค้าไม่ชอบงานเผาอยากได้งานที่ ดูแล้วดี แล้วก็ถึงเวลา18.00น. ซึ่งเป็นเวลาเลิกงาน ซึ่งพบก็เลยหลับไป ตื่นมาตอน 18.20น. ก็ปิดออฟฟิสให้พี่เค้าตามที่พี่เค้าได้บอก พี่พีเค้าก็ออกมาส่ง หน้าปากซอย ผมก็แยกกับเพื่อนเดินทางกลับบ้าน แล้วรถคู่ใจสายเดิมคู่ใจก็มา รถ133 ผมก็ขึ้นรถ แล้วนั่งไปสักพัก รถมันติดมากมากมากมาก ผมก็เลยคิดเอาไงดี จะลงดีไหมแล้วเดินเอา ผมก็เลือกที่จะลงมาเดิน เพราะผมเป็นคนเกลียดรถติด คือให้นั่งไปสู้ลงมาเดินยังดีกว่า ที่ผมลงนั้นคือซอยศรีนัครินทร์30 ซึ่งที่พักผมอยู่พัฒนาการ 26 ห่างกันพอสมควร ผมก็เดินไปพร้อมหยิบข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่วาดฝันว่าจะซื้อมานั่งกินที่ที่พักให้สบายใจขึ้นมากินเพื่อจะได้ อิ่มๆเพลินๆ แต่พอเดินมาเรื่อยๆก็รู้สึกว่าไกล แต่ผมก็เดินต่อเพราะ ยังไงเดินก็ยังดีกว่านั่งบนรถติดที่อยู่ที่เดิมไม่ขยับร้อนๆ ซึ่งก็เดินไปเรื่อยผมก็แอบมองว่าผมกับรถเมล์คันที่ผมขึ้นมาใครจะเจ๋งกว่ากันปรากฏว่าพอผมถึงที่พักรถคันนั้นยังไม่มาเลย เหงื่อชุ่มไปเลย มาถึงที่พักก็อาบน้ำ แล้วก็งีบกะว่าจะตื่นมาบันทึกฝึกงานตอนดึกก็คือตอนนี้ ซึ่งสิ่งที่ได้รับจากวันนี้คือ ได้เสมือนเป็นพนักงานจริงๆเพราะว่า พี่ๆที่ออฟฟิสมีแค่2คน ผมกับเพื่อนรวมเข้าไปเป็น4 ซึ่งก็เลยได้ฝึกจริงๆ ไม่ใช่ไป ถ่ายเอกสารหรือหยิบของนู่นนั่นเพียงอย่างเดียว(แต่ถ่ายเอกสารกับเดินของผมก็ต้องทำนะ) และทำให้รู้ว่าผมต้องมีแผน2 เรื่องการเดินทางในช่วงเย็นเพราะ ถ้าให้ผมเจอรถติดผมก็ไม่เอา ให้เดินทุกวันก็ไม่ไหว แผน2ของผมเป็นอย่างไรก็คง จะรู้ในบันทึกฝึกงานวันพรุ่งนี้ วันนี้ผมก็คงทำเว็บสักพักแล้วผมก็คงนอนต่อ เพราะ การใช้ชีวิตที่นี่เหนื่อยกว่ามหาลัยพอสมควรเลยทีเดียวเชียว

Being translated, please wait..

Results (English) 2:[Copy]

Copied!

The alarm sounds river in the morning I wake up. The locks or beat a classmate to wake up force. Which at the time was more than six hours. Which surfaced from a sleepless night, it felt strange to be sleeping in the new one. I was beginning to rise to the task. Shower, brush your teeth in the morning to finish. I traveled down to wait for the company to 24 Framework, a company that I have enough work to go on the first day, I still do not know what route. But hit a slick Ask people waiting for buses in a row. The answer was that up to 133 children have already gone down the Seacon Sri Nagpur rin When I was in my uncle's car to another one. I asked again to make sure. It's not that I go out to my car, he said. He would ride to Bang Phli Speak of the last Phli optical my friend's house in Bang Phli I was floating. I was taking a ride. Ride the road indefinitely. With a view of the company and I met at a key point in the map. Paradise Park is I think the better. Wonder if that's still not going to walk a little further. I had to cross over to the other side of the street because the street where I live it's evens alley (I forgot to tell the company where I work is going to train me Soi 46/1) enough to walk across. could keep it up to Soi 46 just glanced at the clock and saw that 8.00. I went into the alley, I eat noodles for 30 baht ready to go on Soi 46/1 enough, I found I did not hesitate. He went to the village office of the internship. The office at 8:20 pm. I called her as our mentors. But he replied, I wonder what will come at nine o'clock, I was waiting with a friend call the participants together here. Friends also said that close to it. I sat next to a friend, we sat indefinitely. And while I was at work. The older we find the first name that plum Hello, I went to the etiquette of Thailand represents humility. But told Orientation duty. Home every day Then I find out about the car Honda in nine years, so I'll have to do a 10:30. I met PP. The company, which is the older one. I do find that I enjoy to do some plum. The PP was called up to meet with friends. It's up to you It tells the history of the company that made already. It's the old story of the seniors of the party, we have to practice. Which he says he likes a lot of kids here. Then he has to deliver. Web toning of the company he acquired. To reflect their own style web I came down with sitting for a while. Plum I was told that I would take the same cover art as well as to eat, but Phi Phi pay. I ride them out. Rice is MK Suki restaurant itself. I went to talk to me about everything. I will boast better than most. Then we went back to the office. I was sitting over there, which they did this go on. Then comes the cold near the PP came to say. Ya know ceremonies I saw Talkative Give this product a little brother to think conceptually. I was thinking in my head that I like better, but I'll go on the mouth. It was not asked for anything in life, he also has the experience as well. Come evening with friends watching. Rev effects Lauren to the web. The PP says that he does not like the job I have to burn my job well, then it's time to 18.00. Which is at work He was found asleep woke up at 18:20 am. It's close to my office so that I would not tell. PP Soi send someone out, I split with a friend on their way home. Then came the car lover lover original call 133, I was in the car and sat for a while. Car it very very very much. I think I do. Be good and then went out. I chose to walk down. Because I hate the traffic jam. Is to sit down, walk to fight even better. I was down Soi Sri Nagpur Rin 30. The development of 26 hotel, I was fairly far apart. I went to a handful of sticky rice with pork. The dream was to buy a more comfortable place to stay, eat and eat to be filled getaway, but felt far Walk. But I went on because Also walking was better than sitting on the car is not moving at the same hot. This went on until I got to the bus, I thought I was better than anyone would like that when I arrived in a vehicle that has not come yet. Sweat drenched yet Bath's arrival Nap, then I will wake up at night, it is now an apprentice record
which things get out today. I really did like the staff But the office has just two people. I went with a friend as well as a fourth. It really is not a good practice to photocopy or a handful of lots that alone (but with a photocopy of it to do so) and to know that I have two plans. The trip in the evening because. If I get caught, I do not want it. It's not a daily walk. The plan is, it's two. I know the job tomorrow. Today, I would make the web a while ago and I still sleep because I live here rather than college ever.

Being translated, please wait..

Results (English) 3:[Copy]

Copied!

The alarm sound is flowing water in the morning I woke up. The screw or the next stroke classmate wake wake again. At the same time for six hours than the other.I began to rise to a mission. Shower brushing your teeth in the morning to finish. And went down, waiting for the order to the company 24 Framework, which is the company that I got an internship there. Go on the first day, I still don't know anything.Ask the person who buses around which the answer that 133 go up and down the Seacon ศรีนัค rint, when I get in the car and see Uncle you another one. So I ask again for sure.Sit and go to demand. When talking about the demand picture last light my friends at his house in Bang Phli can float up and I'm, ride, which count the SOI around. With a look at the map of the company.Is the Paradise Park, so I think off Devon if it will not and would walk a little.When I walk for a while to SOI 46 a glimpse of clocks that rely on 8.00. It. I went into the alley eat noodles at a price 30 baht for came across a lane 46 / 1 when you see I can't wait I go to see the village office of training. To the office when 8.20.I called you as our mentor, he replied, and he will come to the time 9 o'clock. I sit with call friends to practice together here. A friend said that close.So while you work. We find that which you first name you plum I hello to him to show courtesy of soft water and humble He told the function orientation to do, mainly in every day.In 9 over the years so that he can make the web as a 10.30.I can see you p, which is the brother company, too. I do find the information you plum do while. You can call up to meet P along with a friend, when up to him. I want you to tell the history of the company that do.Which he said he liked children here. And he had given the task to go. Adjust the color of the company he got. To show the style and its own web, I with my friends. It down for a while, you do it to อกว่ plum, art is art.We can ride out, eat is the shop เอ็มเคสุกี้ itself. Eat to talk about the most I will boast over it, and went back to the office. Which we sit do go on.Remote host? You see talkative. Will you make me wait product review, you'll think the concept. I think in my head that what to do but I smash mouth to accept. Assume anything in life not ask also gain experience.เรฟฟ conference Ren web together. Because you don't have to rush you P said he doesn't like the job wants the job that burn. It well, then it's time 18.00. At the time of work, which was asleep, woke up for 18.20.The office is closed to him, as he told you. He's come out in front of SOI. I was separated with friends on the way home. And the same car lover's car 133 I got on the bus and sat down for a while, the car is very very very very much and I think what to do.I chose to get down, because I hate traffic. Is to sit to fight down walk instead. I down it is Choi Si Anak rint 30 which stay me development 26 apart sufficiently. I walked to the ready to pick up earth and water.Full and enjoy, but when walking it felt that far, but I can walk because. How to walk than to sit on the traffic jam is originally not moving hot.Sweat soaked! Come stay, take a shower. And take a nap was going to wake up at night to save training is now!What are today. As a really because you at the office just 2 people. My friend and integrated into a 4 which was really not training.And know that I have to plan 2. About the trip in the evening because. If I find I don't want to walk up everyday not plan my 2 is how it. Will know save training tomorrow.Because living here quite tired than college.

Being translated, please wait..

Other languages

The translation tool support: Afrikaans, Albanian, Amharic, Arabic, Armenian, Azerbaijani, Basque, Belarusian, Bengali, Bosnian, Bulgarian, Catalan, Cebuano, Chichewa, Chinese, Chinese Traditional, Corsican, Croatian, Czech, Danish, Detect language, Dutch, English, Esperanto, Estonian, Filipino, Finnish, French, Frisian, Galician, Georgian, German, Greek, Gujarati, Haitian Creole, Hausa, Hawaiian, Hebrew, Hindi, Hmong, Hungarian, Icelandic, Igbo, Indonesian, Irish, Italian, Japanese, Javanese, Kannada, Kazakh, Khmer, Kinyarwanda, Klingon, Korean, Kurdish (Kurmanji), Kyrgyz, Lao, Latin, Latvian, Lithuanian, Luxembourgish, Macedonian, Malagasy, Malay, Malayalam, Maltese, Maori, Marathi, Mongolian, Myanmar (Burmese), Nepali, Norwegian, Odia (Oriya), Pashto, Persian, Polish, Portuguese, Punjabi, Romanian, Russian, Samoan, Scots Gaelic, Serbian, Sesotho, Shona, Sindhi, Sinhala, Slovak, Slovenian, Somali, Spanish, Sundanese, Swahili, Swedish, Tajik, Tamil, Tatar, Telugu, Thai, Turkish, Turkmen, Ukrainian, Urdu, Uyghur, Uzbek, Vietnamese, Welsh, Xhosa, Yiddish, Yoruba, Zulu, Language translation.