ช่วงแรกที่เข้ามาอยู่หอพัก ร้องไห้ ค

ช่วงแรกที่เข้ามาอยู่หอพัก ร้องไห้ คิดถึบ้านมาก เพราะไม่เคยออกจากบ้านเลย นี่ล่ะครั้งแรก ออกมายาวนานถึง3ปี ซักผ้าเองบ้าง ล้างจาน เช็ดถูห้องพักห้องนอนเอง ทุกอย่างต้องทำได้ เพราะคิดเอาไว้ว่ามันไม่ยาก คนอื่นทำได้เราก็ทำได้ อยู่ไปอยู่มาก็ชินค่ะ กลับกลายเป็นชอบชีวิตอิสระเสียอีก จะไปไหนเรากำหนดเอง แต่ก็มีขอบเขตนะค่ะ

Results (English) 1:

Early arrivals are crying think thue house dormitory because he has never left the House! Here's the first out to 3 years washing dishes myself? Wipe the sleep room, rubbing myself, everything must be done, because they think that it is not difficult. Other people do it, we do have to address it, I feel for them. Back becomes like a free life. where we customize it has had scope.

Results (English) 2:

The idea first came to the dormitory keys home crying because I never leave the house. This is not the first time Out 3 year Washing the dishes clean my own room, own bedroom. Everything must be done I thought that it was not difficult. Others do, we do it Is it to pieces. Like life itself became independent. Where are we custom But it is bounded

Results (English) 3:

Early in the dorms, cry, think of the house, because I never leave home. This is the first ล่ะครั out long to 3 years doing your own laundry. Wash the dishes clean rooms, bedrooms, all do it. Because thought that it is not difficult.Live is used. Turns out like free life. Where we make, but it has a limit.