GDP เหมาะที่จะเป็นตัววัดที่เหมาะสมส

GDP เหมาะที่จะเป็นตัววัดที่เหมาะสมสำหรับเป้าหมายของการพัฒนาประเทศ?
January 13, 2013 at 9:40pm
มักมีคำถามอยู่ตลอดเวลาว่า เป้าหมายในการพัฒนาประเทศคืออะไร จะใช้อะไรเป็นตัววัดเพื่อกำหนดทิศทางหรือแนวทางในการพัฒนาที่สอดคล้องกับเป้าหมายการพัฒนาที่เหมาะสมกับประเทศไทย?

เป้าหมายของการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ คือ การทำให้ประชาชนมีมาตรฐานในการดำรงชีวิตที่ดี(Standard of Living) มีความกินดีอยู่ดี (Well-Being) และมีความสุข (Happiness) ในทางเศรษฐศาสตร์นั้นตัวชี้วัดของทั้ง 3 อย่างนี้ดูจาก ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติต่อหัวประชากร (GDP per Capita) โดยมีสมมติฐานว่าเมื่อประชาชนมีรายได้ระดับหนึ่ง ก็จะสามารถเข้าถึงปัจจัย 4 ได้แก่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค (Standard of Living) และเมื่อประชากรมีรายได้ที่สูงขึ้น ก็จะสามารถซื้อสินค้าเพื่ออุปโภคบริโภคเพิ่มขึ้น(Well-Being) ลดข้อจำกัดทางด้านรายได้ซึ่งทำให้สามารถประกอบกิจกรรมที่ก่อให้เกิดความสุขได้มากขึ้น (Happiness)

สำหรับรัฐบาลเกือบทุกประเทศทั่วโลกรวมถึงประเทศไทย GDP per Capita เป็นตัวชี้วัดผลสำเร็จของการพัฒนา และได้ให้ความสำคัญกับอัตราการเติบโตของผลผลิตมวลรวมภายในประเทศ (Gross Domestic Product: GDP) เป็นตัวชี้วัดเพื่อกำหนดแนวทางในการพัฒนาของประเทศ อย่างไรก็ตามผลที่ได้สำหรับประเทศไทยที่ยึด GDP เป็นเป้าหมายในการพัฒนาประเทศกลับเป็นดังนี้ มีการปราบปรามจับกุมยาเสพติดอย่างต่อเนื่อง สังคมครอบครัวเริ่มแตกสลาย ประชาชนออกห่างจากศีลธรรม ทุจริตคอรัปชั่นเป็นเรื่องยอมรับได้ มีการประท้วงและใช้ความรุนแรงโดยไม่สนใจกฎหมายบ้านเมือง สถาบันการศึกษาผลิตบัณฑิตออกมามากมายแต่กลับมีคุณภาพด้อยลง นโยบายรัฐบาลมุ่งเน้นไปที่คะแนนเสียงโดยไม่สนใจถึงผลกระทบในอนาคต สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นการแสดงให้เห็นว่าการใช้ GDP เป็นตัววัดเป้าหมายในการพัฒนาประเทศนั้นอาจไม่เหมาะสมหรือไม่เพียงพอกับประเทศไทย ณ.ปัจจุบัน ฉะนั้นเราอาจจะต้องเปลี่ยนหรือเพิ่มตัวชี้วัดเป้าหมายในการพัฒนาประเทศ เพื่อไม่ให้ปัญหาแล้วนี้มีความรุนแรงมากขึ้น แต่อันดับแรกเราควรจะต้องรู้ก่อนว่าอะไรที่เป็นจุดอ่อนของการใช้ GDP เป็นเป้าหมายในการพัฒนาประเทศ GDP ไม่สามารถสะท้อนภาพความจริงที่ให้ปรากฏได้ทั้งหมด ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้

1.) GDP ไม่ได้รวมผลของ ทรัพยากรธรรมชาติที่ถูกทำลาย เช่น การขุดเจาะน้ำมันและก๊าซธรรมชาติบริเวณอ่าวไทย ล้วนเป็นเพิ่มรายได้หรือ GDP โดย แต่ไม่ได้คิดคำนวณการหมดไปของทรัพยากรธรรมชาติที่มีวันหมด และไม่ได้คิดคำนวณถึงค่าใช้จ่ายในการฟื้นฟูธรรมชาติที่พอจะกอบกู้มาได้ เช่น ป่าไม้

2.) กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ก่อให้เกิดผลเสียต่อสังคม เช่น การผลิตสิ่งเสพย์ติดและสิ่งมึนเมา อาทิเช่น เหล้า, บุหรี่ ซึ่งการบริโภคสิ่งเหล่านี้จะไปรวมเป็นส่วนหนึ่งของ GDP อย่างไรก็ตามภาษีที่รัฐบาลได้ไม่สามารถครอบคลุมกับต้นทุนที่ต้องจ่ายให้กับผลกระทบจากสิ่งเสพย์ติดและสิ่งมึนเมา เช่น รัฐบาลต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับประชาชนที่มีประกันสังคมซึ่งเป็นมะเร็งจากการสูบบุหรี่ ซึ่งแน่นอนว่าต้นทุนไม่ได้ตกไปที่ภาครัฐแต่เพียงผู้เดียว เพราะต้นทุนบางส่วนยังตกไปถึงครอบครัวที่ตกป็นเหยื่อ เช่น คนเมาเหล้าขับรถไปชนเด็กนักเรียนที่เดินอยู่ริมฟุตบาท ซึ่งในกรณีนี้ประเทศไทยอาจสูญเสียทั้งทรัพยากรมนุษย์ในปัจจุบัน (คนขับ) และอนาคต (นักเรียน)

3.) การใช้ GDP เป็นตัววัด Standard of Living และ Well-Being ของประชาชนนั้นเป็นการวัดที่ไม่น่าจะมีประสิทธิภาพกับประเทศที่มีความเหลื่อมล้ำของรายได้ที่ค่อนข้างสูง (GiNi ประมาณ 40) อย่างประเทศไทย เพราะ GDP per Capita เป็นค่าเฉลี่ย จึงมีทั้งประชากรที่อยู่เหนือค่าเฉลี่ยและใต้ค่าเฉลี่ย ซึ่งตัวชี้วัดไม่สามารถระบุได้ว่าบุคคลที่อยู่ใต้ค่าเฉลี่ยนั้นมีจำนวนมากน้อยเพียงใดและมีปัญหาความยากจนมากน้อยเพียงใด หากมีการกระจุกตัวของประชากรส่วนน้อยที่มีรายได้สูง แต่ประชากรส่วนใหญ่อยู่ใต้ค่าเฉลี่ย หรือเรียกอีกอย่างว่า รวยกระจุกจนกระจาย การเพิ่มขึ้นของ GDP per Capita ก็จะไม่ได้สะท้อนความอยู่ดีกินดีที่ดีขึ้นของบุคคลที่อยู่ใต้ค่าเฉลี่ย การกระจุกตัวของรายได้มักจะสะท้อนโครงสร้างระบบเศรษฐกิจที่ล้มเหลวในการเข้าถึงของทรัพยากร คนจนมักจะติดอยู่ในวงจรความยากจน ไม่สามารถยกระดับรายได้ด้วยตนเองได้ เป็นสาเหตุของปัญหาอาชญากรรมของประเทศ

4.) การใช้ GDP วัด Happiness ของประชาชนผ่านความร่ำรวย โดยเชื่อว่า ถ้าประเทศมี GDP เพิ่มสูงขึ้น ประชาชนในประเทศนั้นจะร่ำรวยและมีความสุขเพิ่มขึ้น เพราะเชื่อว่ามันจะนำไปสู่การกินดีอยู่ดี การมีงานทำ และการมีเวลาประกอบกิจกรรมที่ก่อให้เกิดความสุข เช่น การมีเวลาพักผ่อน ออกกำลังกาย และมีเวลาอยู่กับครอบครัวจะทำให้คนมีความสุข ซึ่งนั่นก็อาจจะจริงถ้าทั้งหมดนั้นมาพร้อมกัน แต่ในความเป็นจริงนั้นในสังคมไทยมีครอบครัวจำนวนมากที่มีฐานะที่ดีแต่ก็ไม่ได้ใช้เวลาที่เหลือจากการทำงานไปพักผ่อน ออกกำลัง หรือใช้เวลาร่วมกับครอบครัว เนื่องจากต้องการหาเงินให้มากขึ้น และสำหรับครอบครัวที่ฐานะไม่ดีก็เผชิญกับแรงกดดันที่ต้องทำงานมากกว่าที่ควรเพื่อจะหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ดังนั้นเราจึงได้เห็นปัญหาทางครอบครัวทั้งระหว่างพ่อกับแม่หรือพ่อแม่กับลูกได้บ่อยครั้งผ่านทางประสบการณ์จริงและทางสื่อต่างๆ ฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่การมีความมั่งคั่งจะนำไปสู่ความสุขเสมอไปเพราะความสุขของคนนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยทางการเงินเพียงอย่างเดียว แต่ยังขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมอื่นๆประกอบด้วย เช่น การมีครอบครัวที่อบอุ่นสมบูรณ์ การมีสุขภาพแข็งแรง เป็นต้น

จากข้อบกพร่องที่กล่าวมาของ GDP จึงนำมาสู่คำถามว่า GDP อย่างเดียวนั้น “เหมาะสม” หรือ “เพียงพอ” หรือไม่ที่จะเป็นตัวชี้วัดว่าประเทศไทยยังคงรักษาเป้าหมายของประเทศซึ่งก็คือ Standard of Living, Well-Being, และ Happiness ไว้ได้ ในความคิดของข้าพเจ้า การใช้ GDP นั้นก็มีข้อดี คือสามารถวัดได้อย่างเป็นรูปธรรม สามารถวัดออกมาเป็นตัวเลขได้ มีหลักการที่ถูกต้

Results (English) 1:

GDP is suitable to measure appropriate for the goal of developing countries?January 13, 2013 at 9:40pmOften, there are always questions that target in developing countries is what is what is used as a metric to determine the direction or guidance on how to develop, consistent with development goals that are appropriate to the country in Thailand? The goal of the economic development of the country's citizens have good living standards (Standard of Living). There are specialized eating good anyway (Well-Being) and happy (Happiness) in economics, then all three of the indicators in this view from the GNP per capita, population (per Capita GDP) assumptions that, when one of the middle-income citizens will have access to four factors include apparel, food, housing and medicine (Standard of Living) and when the population has a higher income, it will be able to buy the goods to consume (Well-Being). Reduce the financial constraints which make it can pose even more happiness. (Happiness) สำหรับรัฐบาลเกือบทุกประเทศทั่วโลกรวมถึงประเทศไทย GDP per Capita เป็นตัวชี้วัดผลสำเร็จของการพัฒนา และได้ให้ความสำคัญกับอัตราการเติบโตของผลผลิตมวลรวมภายในประเทศ (Gross Domestic Product: GDP) เป็นตัวชี้วัดเพื่อกำหนดแนวทางในการพัฒนาของประเทศ อย่างไรก็ตามผลที่ได้สำหรับประเทศไทยที่ยึด GDP เป็นเป้าหมายในการพัฒนาประเทศกลับเป็นดังนี้ มีการปราบปรามจับกุมยาเสพติดอย่างต่อเนื่อง สังคมครอบครัวเริ่มแตกสลาย ประชาชนออกห่างจากศีลธรรม ทุจริตคอรัปชั่นเป็นเรื่องยอมรับได้ มีการประท้วงและใช้ความรุนแรงโดยไม่สนใจกฎหมายบ้านเมือง สถาบันการศึกษาผลิตบัณฑิตออกมามากมายแต่กลับมีคุณภาพด้อยลง นโยบายรัฐบาลมุ่งเน้นไปที่คะแนนเสียงโดยไม่สนใจถึงผลกระทบในอนาคต สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นการแสดงให้เห็นว่าการใช้ GDP เป็นตัววัดเป้าหมายในการพัฒนาประเทศนั้นอาจไม่เหมาะสมหรือไม่เพียงพอกับประเทศไทย ณ.ปัจจุบัน ฉะนั้นเราอาจจะต้องเปลี่ยนหรือเพิ่มตัวชี้วัดเป้าหมายในการพัฒนาประเทศ เพื่อไม่ให้ปัญหาแล้วนี้มีความรุนแรงมากขึ้น แต่อันดับแรกเราควรจะต้องรู้ก่อนว่าอะไรที่เป็นจุดอ่อนของการใช้ GDP เป็นเป้าหมายในการพัฒนาประเทศ GDP ไม่สามารถสะท้อนภาพความจริงที่ให้ปรากฏได้ทั้งหมด ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้ 1.0 does not include the effect of GDP) natural resources destroyed, such as drilling for oil and natural gas, the Bay area are more revenue or Thailand by GDP but has not calculated the natural resources and has not calculated the cost to rehabilitate the natural enough to salvage such as forests. 2.) กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ก่อให้เกิดผลเสียต่อสังคม เช่น การผลิตสิ่งเสพย์ติดและสิ่งมึนเมา อาทิเช่น เหล้า, บุหรี่ ซึ่งการบริโภคสิ่งเหล่านี้จะไปรวมเป็นส่วนหนึ่งของ GDP อย่างไรก็ตามภาษีที่รัฐบาลได้ไม่สามารถครอบคลุมกับต้นทุนที่ต้องจ่ายให้กับผลกระทบจากสิ่งเสพย์ติดและสิ่งมึนเมา เช่น รัฐบาลต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับประชาชนที่มีประกันสังคมซึ่งเป็นมะเร็งจากการสูบบุหรี่ ซึ่งแน่นอนว่าต้นทุนไม่ได้ตกไปที่ภาครัฐแต่เพียงผู้เดียว เพราะต้นทุนบางส่วนยังตกไปถึงครอบครัวที่ตกป็นเหยื่อ เช่น คนเมาเหล้าขับรถไปชนเด็กนักเรียนที่เดินอยู่ริมฟุตบาท ซึ่งในกรณีนี้ประเทศไทยอาจสูญเสียทั้งทรัพยากรมนุษย์ในปัจจุบัน (คนขับ) และอนาคต (นักเรียน) 3.) การใช้ GDP เป็นตัววัด Standard of Living และ Well-Being ของประชาชนนั้นเป็นการวัดที่ไม่น่าจะมีประสิทธิภาพกับประเทศที่มีความเหลื่อมล้ำของรายได้ที่ค่อนข้างสูง (GiNi ประมาณ 40) อย่างประเทศไทย เพราะ GDP per Capita เป็นค่าเฉลี่ย จึงมีทั้งประชากรที่อยู่เหนือค่าเฉลี่ยและใต้ค่าเฉลี่ย ซึ่งตัวชี้วัดไม่สามารถระบุได้ว่าบุคคลที่อยู่ใต้ค่าเฉลี่ยนั้นมีจำนวนมากน้อยเพียงใดและมีปัญหาความยากจนมากน้อยเพียงใด หากมีการกระจุกตัวของประชากรส่วนน้อยที่มีรายได้สูง แต่ประชากรส่วนใหญ่อยู่ใต้ค่าเฉลี่ย หรือเรียกอีกอย่างว่า รวยกระจุกจนกระจาย การเพิ่มขึ้นของ GDP per Capita ก็จะไม่ได้สะท้อนความอยู่ดีกินดีที่ดีขึ้นของบุคคลที่อยู่ใต้ค่าเฉลี่ย การกระจุกตัวของรายได้มักจะสะท้อนโครงสร้างระบบเศรษฐกิจที่ล้มเหลวในการเข้าถึงของทรัพยากร คนจนมักจะติดอยู่ในวงจรความยากจน ไม่สามารถยกระดับรายได้ด้วยตนเองได้ เป็นสาเหตุของปัญหาอาชญากรรมของประเทศ 4.) การใช้ GDP วัด Happiness ของประชาชนผ่านความร่ำรวย โดยเชื่อว่า ถ้าประเทศมี GDP เพิ่มสูงขึ้น ประชาชนในประเทศนั้นจะร่ำรวยและมีความสุขเพิ่มขึ้น เพราะเชื่อว่ามันจะนำไปสู่การกินดีอยู่ดี การมีงานทำ และการมีเวลาประกอบกิจกรรมที่ก่อให้เกิดความสุข เช่น การมีเวลาพักผ่อน ออกกำลังกาย และมีเวลาอยู่กับครอบครัวจะทำให้คนมีความสุข ซึ่งนั่นก็อาจจะจริงถ้าทั้งหมดนั้นมาพร้อมกัน แต่ในความเป็นจริงนั้นในสังคมไทยมีครอบครัวจำนวนมากที่มีฐานะที่ดีแต่ก็ไม่ได้ใช้เวลาที่เหลือจากการทำงานไปพักผ่อน ออกกำลัง หรือใช้เวลาร่วมกับครอบครัว เนื่องจากต้องการหาเงินให้มากขึ้น และสำหรับครอบครัวที่ฐานะไม่ดีก็เผชิญกับแรงกดดันที่ต้องทำงานมากกว่าที่ควรเพื่อจะหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ดังนั้นเราจึงได้เห็นปัญหาทางครอบครัวทั้งระหว่างพ่อกับแม่หรือพ่อแม่กับลูกได้บ่อยครั้งผ่านทางประสบการณ์จริงและทางสื่อต่างๆ ฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่การมีความมั่งคั่งจะนำไปสู่ความสุขเสมอไปเพราะความสุขของคนนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยทางการเงินเพียงอย่างเดียว แต่ยังขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมอื่นๆประกอบด้วย เช่น การมีครอบครัวที่อบอุ่นสมบูรณ์ การมีสุขภาพแข็งแรง เป็นต้น From the above mentioned shortcomings of GDP therefore bring into question whether GDP alone, the "reasonable" or "adequate" or not, that is a measure that the country still maintained the country's target, Thailand, which is the Standard of Living, Well-Being, and Happiness of mind. I thought the use of GDP, it has the advantage is being able to measure it concretely. Can be measured as numbers. There is a principle that has been in the e.

Results (English) 2:

GDP is a measure that is appropriate for the country's development goals?
January 13, 2013 at nine forty PM
always have that question all the time. What is the goal of national development. Use it as a measure to determine the orientation or the development in line with the development goals of the country? The goal of the development of the national economy is making people a standard of living well (Standard of Living) there. well-being (well-being) and happy (happiness) in the economic indicators of the three from this view. GNP per capita (GDP per Capita), with the assumption that the income level. You will have access to four factors, including food, clothing, housing and medicine (Standard of Living) on population and income growth. You will be able to purchase consumer goods increased (Well-Being) reduce the income limit, which allows activities that cause happiness more. (Happiness) government for almost every country around the world, including Thailand GDP per Capita as indicators of development. And to focus on the growth rate of gross domestic product (Gross Domestic Product: GDP) is a measure to determine the development of the country. However, the results for the United States based on GDP as a target for developing countries to be as follows. The arrest drug crackdown continues. Families began to crumble People away from immoral Corruption is acceptable There were protests and violence by ignoring the law. Academy graduates out of many, but the quality was inferior. Government policies focused on voters, ignoring the impact of the future. What is all this indicates that using GDP as a measure aimed at developing countries that may not be appropriate or sufficient to Thailand. At present, we may have to change or add a measure aimed at the development of the country. To avoid this problem is more serious. But first, we must first know what the weaknesses of using GDP as a target for developing countries, GDP does not reflect the fact that they appear at all. The reasons are as follows 1.) GDP does not include the effect of. The destruction of natural resources such as oil and natural gas drilling in the Gulf of Thailand. These are additional revenues or GDP, but not by calculation of the resources that are out of date, out. And did not calculate the cost of restoring natural enough to salvage source such as forestry , 2) economic activity, causing a negative effect on society, such as the production of alcohol and addictive substances such as alcohol, cigarettes. the consumption of these things will go as part of GDP, despite the tax, the government can not cover the costs that must be paid to the effects of addictive substances and alcohol, as the government has to pay for medical expenses to individuals who have insurance. This is a social cancer from smoking. Of course, the cost does not fall solely to the public sector. It also falls to cost some families fall prey such as a drunken driving crash schoolchildren walking along the footpath. In this case, the United States could lose its entire current human resources (drivers) and future (students) 3.) Using GDP as a measure of Standard of Living and Well-Being of such a measure is unlikely to be effective. the country has a disparity of income is relatively high (GiNi 40) because the country's average GDP per Capita. The entire population is above average and below average. This metric can not determine whether a person is below average, amounted to much and there is much poverty. If the concentration of minority population with higher income. But the majority of the population is below the average. Also known as Rich, concentrated poverty spreads The increase in GDP per Capita would not have reflected the improved well-being of individuals living below the mean. The concentration of income tend to reflect the economy's failure to reach a resource. The poor are often caught in a cycle of poverty. Unable to raise the money themselves. Causes of crime 4.) Using GDP measured Happiness through the richness of the people believe that if a country with a GDP increase of people in those countries are rich and increased happiness. I believe it will contribute to the well-being of the employed and have activities that cause happiness as a time to relax, exercise and time with family, to make people happy. That may be true, if it all comes together. But the reality is that in Thailand there are many families that are as good, but it does not take a rest from work to relax, exercise or spend time with family. Due to the need for more money And for families as well, it does not face the pressure to work more than they should in order to raise money to support their families. Thus, we have seen problems between the families of both parents or parents with children, often through experience and through any medium. Therefore, it is impossible that the wealth will lead to happiness always, happiness of the people is not based on financial factors alone. But it also depends on other factors such as support, a complete family. A healthy So the defects mentioned in GDP, leading to questions that GDP alone is "reasonable" or "adequate" or not to be an indicator that the United States retains the goal of which is the Standard of Living, Well. -Being, Happiness, and I was in my opinion, the use of GDP, it has many advantages. Is a concrete measure. Measure out the numbers. There is a valid principle