ตั้งแต่เด็กจนโตมา ก็ 17 ปีแล้วเป็นแ

ตั้งแต่เด็กจนโตมา ก็ 17 ปีแล้ว
เป็นแค่เด็กที่เติบโตมากับป่าเขาธรรมดาๆคนหนึ่ง
เป็นเด็กชาวบ้านจนๆที่ต้องรับจ้างหาเงินมาจุนเจือครอบครัวไปวันๆ
มีเพื่อนๆรุ่นราวคราวเดียวกัน พูดคุย หัวเราะ สนุกสนาน
ทั้งๆที่คิดว่า จะมีความสุขแบบนั้นตลอดไป
แต่ว่า ...ทำไม
สวรรค์ถึงเล่นตลกกับข้าเช่นนี้ ?
.
“...อึ่ก” มือเล็กทั้ง 2 ข้างที่ถูกรวบไว้สะบัดไปมา ยิ่งดิ้นรน ยิ่งทำให้แผลที่ถูกยิงเจ็บมากกว่าเดิมเสียอีก ...เจ็บเสียจนกลั้นน้ำตาและเสียงร้องไห้เอาไว้ไม่ได้
ริมฝีปากร้อนๆกดเน้นประทับลงมาตามผิวกายเรื่อยๆ
สัมผัสร้อนรุ่มหวาบหวามที่เพิ่งจะเคยได้รู้จัก
คนๆนี้
กำลังทำอะไร ?
“ฮึก ...ฮือออ” เสียงใสสั่นสะอื้นออกมาไม่ขาดสาย ...ถึงจะร้องทักท้วง จะบิดกายหลีกหนีริมฝีปากนั่นเท่าไหร่ ก็ยิ่งไร้ประโยชน์ ...เจ้าชายเรือนผมฟูฟ่องสีเงินสว่างลากปลายลิ้นหยอกเย้าที่ยอดอกสีหวาน และนั่นก็ยิ่งทำให้ได้สดับเสียงใสๆที่ครางอื้ออึงมาอย่างไม่อาจหักห้ามได้ของคนตัวเล็กกว่า
ร่างบอบบางแสนบริสุทธิ์ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่เขาได้เชยชมเป็นคนแรก
คิรัวร์ละริมฝีปากจากแผ่นอกบาง พลางเลื่อนใบหน้าขึ้นไปแนบชิดกับดวงหน้ามนน้อยที่ตอนนี้เปรอะไปด้วยหยาดน้ำตา แก้มใสขึ้นสีแดงจัด
น่ารัก เสียจนอดใจไว้ไม่ไหว
มือใหญ่ประคองใบหน้าเล็กๆนั้นไว้ ก่อนที่จะก้มลงไปมอบจุมพิตให้
“อื้ม !?” คุราปิก้ากลั้นหายใจให้กับรสสัมผัสที่ริมฝีปาก ร่างบางเม้มปากไว้แน่น แล้วพยายามสะบัดหน้าหนี คิรัวร์ปล่อยมือเล็กที่ตนกดรวบไว้เหนือศีรษะออก แล้วเลื่อนลงมาจับไหล่บาง ออกแรงบีบเล็กน้อย
ได้ผลดีอย่างที่คิด
เพราะแผลที่ถูกบีบเจ็บจนคุราปิก้าต้องอ้าปากร้องออกมา เปิดโอกาสให้ปลายลิ้นของร่างสูงได้ไซ้เข้าไปดูดดื่มความหวานจากโพรงปากเล็กๆได้อย่างง่ายดายนัก
“ย-- ...อุ๊บ”
มือเล็กทุบรัวที่อกแกร่งเบื้องบน ทั้งทุบทั้งผลักไส แต่อีกฝ่ายก็ยิ่งกดใบหน้าลงมาแนบชิดมากกว่าเดิม
“แฮ่ก อึ๊ก ...ม--...อื้อ !”
แม้เจ้าชายผมฟูฟ่องสีเงินจะผละริมฝีปากออกเป็นช่วงๆ แต่ร่างบางที่ไม่เคยได้รับจูบสัมผัสแบบนี้มาก่อนก็ไม่สามารถตักตวงอากาศได้อย่างที่ต้องการ ทำได้แค่กลั้นลมหายใจไว้ กระทั่งมือเล็กๆที่ทุบตีอยู่ร่วงผล็อยลงบนฟูก คิรัวร์จึงถอนจูบออกอย่างขัดใจหน่อยๆ ...เนตรสีไพรินทอดมองดวงหน้าหวานที่กำลังเผยอริมฝีปากกอบโกยเอาอากาศอบอุ่นรอบกายเข้าปอดอย่างรุนแรง นัยน์ตากลมโตสีชาหวานที่คลอไปด้วยน้ำตาปริบปรือ ...ร่างสูงเลื่อนมือลูบไล้ลงไปยังโคนขานวลเนียน ต่ำลงไปยังปากทางอ่อนนุ่ม ไล้เบาๆ ก่อนจะชำแรกปลายนิ้วเข้าไป
“อ๊ะ!?” แม้จะเพียงแค่นิ้วเดียว แต่ก็ทำเอาคนตัวเล็กที่กำลังหอบอยู่เนืองๆต้องสะดุ้งฝืนขึ้นมาจนช่องทางเล็กๆบีบรัดปลายนิ้วของคิรัวร์เอาไว้แน่น คุราปิก้ายกมือขึ้นมาทุบตีคนที่ทาบทับตนอยู่อีกครั้ง หากแต่ไม่เป็นผลหรือเรียกความสนใจจากอีกฝ่ายได้แม้เพียงนิด ซ้ำคิรัวร์ยังแทรกเข้าไปอีกหนึ่ง ...ทั้งเจ็บทั้งอึดอัดที่ช่องทางด้านหลังมากกว่าเดิมจนน้ำตาไหล
“อ...เอาออก...ไป...ฮือออ”
คิรัวร์คลี่ยิ้มที่มุมปากขณะขยับเคลื่อนปลายนิ้วเข้าออกที่ช่องทางเล็กๆนั้น ...เนตรสีน้ำเงินเข้มมองดูกลีบปากอิ่มสีแดงระรื่อที่ทั้งกัดเม้ม ทั้งส่งเสียงร้องไห้ออกมาอยู่เรื่อยๆ มือบางยังคงขย้ำผ้ากิโมโนตรงอกของเขา ทั้งทุบตีทั้งผลักไส แต่มีหรือที่จะทำให้คนที่ตัวใหญ่กว่า ผู้เป็นถึงว่าที่จักรพรรดิ ซ้ำยังเป็นแม่ทัพที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเขารู้สึกอะไรกับแรงทุบตีจากมือเล็กๆแค่นี้ นัยน์ตากลมโตสีชางดงามมีหยาดน้ำตาหลั่งระรินลงมาไม่ขาดสายจนเริ่มแดงช้ำ
ร่างสูงโน้มใบหน้าลงไปชิดจนปลายจมูกชนกัน พลางค่อยๆถอนปลายนิ้วทั้ง 2 ออกมา
พร้อมไม่พร้อมไม่รู้ ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องรับรู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ ร่างเล็กๆนี่ น่ากกกอดเสียจนทำให้ทนไม่ไหว
“อุ๊บ”
รสจูบถูกยัดเยียดให้อีกครั้ง พร้อมๆกับบางสิ่งบางอย่างที่แข็งขืนถูกสอดแทรกเข้ามายังช่องทางเล็กๆทำเอาคุราปิก้าเบิกนัยน์ตาสีหวานขึ้นกว้าง
“อื้มม ! อื้ออออ !!”
เสียงหวานครางด้วยความทรมานอยู่ในลำคอ ขณะที่คิรัวร์ยังพยายามดุนดันแก่นกายเข้าไปเรื่อยๆ ...เส้นทางแสนบริสุทธิ์ที่ไม่เคยให้ผู้ใดย่างกรายมาก่อนยังไม่สามารถทนรับสิ่งที่กำลังยัดเยียดเข้ามาได้ ยิ่งคนตัวเล็กเกร็งขืน ช่องทางน้อยๆก็ยิ่งบีบคับแน่นจนยากที่จะผลักดันเข้าไป คิรัวร์กัดฟันกรอด ...ยังเข้าไปไม่ได้ครึ่งนึงเสียด้วยซ้ำ หากแต่ร่างสูงก็ไม่ได้ละความพยายาม และยังค่อยๆขยับบดเบียดเข้าไปอีก
“ฮืออ มันเจ็บนะ ! ...ข้าเจ็บ ...ฮึก ฮืออ...เจ็บบบ!! อย่า!...ได้โปรด...ฮือ !!”
คุราปิก้าสะบัดหน้าออกมาจากจูบร้อนแล้วกรีดร้องเสียงดัง เสียงใสทั้งร้องทั้งสะอื้นไห้เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับจนน่าสงสาร ทำให้คิรัวร์ชะงักไปนิดๆ มองดูเทพธิดาตัวน้อยที่ร้องไห้สะบัดหน้ารุนแรงอยู่บนฟูกอย่างทรมานนั้น มือเล็กๆจิกขยุ้มหยิกข่วนสาบกิโมโนสีม่วงเข้มไปมาไม่หยุด ...ร่างเล็กๆสั่นเทาไปหมดจนรู้สึกได้ ...ทว่า
“อึ๊ก!?”
ดวงตากลมโตสีชาเบิกขึ้น และเบิ่งค้างอยู่เช่นนั้น ใบหน้ามนน้อยเชิดขึ้นสั่นสะท้าน ริมฝีปากบางสวยเผยอค้าง หยาดโลหิตสีแดงฉานค่อยๆซึมไหลลงมาจากบาดแผลที่ปริฉีกจากการที่ถูกร่างสูงกระแทกแก่นกายยัดเยียดส่วนที่เหลือเข้ามาในคราวเดียวเมื่อครู่
“…อ...อ....อึก...ฮ....ฮือ...ฮืออ”
ร่างบอบบางสะอึกและกระตุกเสียจนเสียงร้องไห้กับลมหายใจจุกอยู่ในลำคอ นัยน์สีชาหวานที่เบิกกว้างเมื่อครู่ค่อยเปล่งประกายเป็นสีแดงพร่างพราวก่อนที่จะหลับลงแน่น ...คิรัวร์ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นดวงตาที่เปลี่ยนเป็นอีกสีของคนเบื้องล่าง
"เจ้า... หรือว่าจะ"
คิรัวร์พึมพำ กระนั้นไม่ได้รออะไรมากนักเพราะเนื้อนุ่มอุ่นจัดซึ่งตนครอบครองอยู่กระตุกรัดเป็นช่วงๆเพราะอาการเกร็งขืน เมื่อเห็นว่าคุราปิก้ากลับมาหายใจได้แล้ว เจ้าชายน้อยจึงดึงกายออกมานิดๆแล้วดันกลับเข้าไปอย่างใจเย็น ทำซ้ำเรื่อยๆ เรื่อยๆ ...แม้จะเป็นจังหวะแรกเริ่มที่เนิบนาบ แต่ก็ยังสร้างความเจ็บปวดอย่างมหาศาลให้คนตัวเล็กกว่าอยู่ดี
เพียงเพราะว่าไม่เคยได้มีใครย่างกราย เกินเลย เข้ามาขนาดนี้มาก่อน
เพียงเพราะว่าไม่เคยได้รับสัมผัสแสนทรมานนี่
ทรมาน...
แทบขาดใจ
“อ๊ะ! ...อ๊า !?” จังหวะที่มีมาเริ่มเร่งเร้าขึ้น มากขึ้น ...มากขึ้นอีก ...มากเสียจนคุราปิก้าทั้งดีดทั้งสะบัดเป็นพัลวัน “ฮืออ ! เจ็บ ! เจ็บบบ !!”
“ออกไป !! ฮึก...ม...อึ๊ก ! …อ๊ะ ! ...อ๊า !?” ดวงหน้ามนน้อยสะบัดไ

Results (English) 1:

Since children until 17 years of growth, andAs the children grew up with his marvelous forest.Young people who want to earn money by chon came to support families to wan.With friends of the same age talking laughing fun.I think they will be happy forever.But ... Why are.I like to play comedy with heaven?.Two small hands mean "uek sides were gathering more struggling to turn away. The wound that was painful to shoot more. ... Hurt so much and crying sounds, it asserts no.Hot Lips press focuses on stamping down upon skin regime.Summer touch to strike repeatedly during bawam just never know.คนๆนี้กำลังทำอะไร ?“ฮึก ...ฮือออ” เสียงใสสั่นสะอื้นออกมาไม่ขาดสาย ...ถึงจะร้องทักท้วง จะบิดกายหลีกหนีริมฝีปากนั่นเท่าไหร่ ก็ยิ่งไร้ประโยชน์ ...เจ้าชายเรือนผมฟูฟ่องสีเงินสว่างลากปลายลิ้นหยอกเย้าที่ยอดอกสีหวาน และนั่นก็ยิ่งทำให้ได้สดับเสียงใสๆที่ครางอื้ออึงมาอย่างไม่อาจหักห้ามได้ของคนตัวเล็กกว่าร่างบอบบางแสนบริสุทธิ์ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่เขาได้เชยชมเป็นคนแรกคิรัวร์ละริมฝีปากจากแผ่นอกบาง พลางเลื่อนใบหน้าขึ้นไปแนบชิดกับดวงหน้ามนน้อยที่ตอนนี้เปรอะไปด้วยหยาดน้ำตา แก้มใสขึ้นสีแดงจัดน่ารัก เสียจนอดใจไว้ไม่ไหวมือใหญ่ประคองใบหน้าเล็กๆนั้นไว้ ก่อนที่จะก้มลงไปมอบจุมพิตให้“อื้ม !?” คุราปิก้ากลั้นหายใจให้กับรสสัมผัสที่ริมฝีปาก ร่างบางเม้มปากไว้แน่น แล้วพยายามสะบัดหน้าหนี คิรัวร์ปล่อยมือเล็กที่ตนกดรวบไว้เหนือศีรษะออก แล้วเลื่อนลงมาจับไหล่บาง ออกแรงบีบเล็กน้อยได้ผลดีอย่างที่คิดเพราะแผลที่ถูกบีบเจ็บจนคุราปิก้าต้องอ้าปากร้องออกมา เปิดโอกาสให้ปลายลิ้นของร่างสูงได้ไซ้เข้าไปดูดดื่มความหวานจากโพรงปากเล็กๆได้อย่างง่ายดายนัก“ย-- ...อุ๊บ”มือเล็กทุบรัวที่อกแกร่งเบื้องบน ทั้งทุบทั้งผลักไส แต่อีกฝ่ายก็ยิ่งกดใบหน้าลงมาแนบชิดมากกว่าเดิม“แฮ่ก อึ๊ก ...ม--...อื้อ !”
แม้เจ้าชายผมฟูฟ่องสีเงินจะผละริมฝีปากออกเป็นช่วงๆ แต่ร่างบางที่ไม่เคยได้รับจูบสัมผัสแบบนี้มาก่อนก็ไม่สามารถตักตวงอากาศได้อย่างที่ต้องการ ทำได้แค่กลั้นลมหายใจไว้ กระทั่งมือเล็กๆที่ทุบตีอยู่ร่วงผล็อยลงบนฟูก คิรัวร์จึงถอนจูบออกอย่างขัดใจหน่อยๆ ...เนตรสีไพรินทอดมองดวงหน้าหวานที่กำลังเผยอริมฝีปากกอบโกยเอาอากาศอบอุ่นรอบกายเข้าปอดอย่างรุนแรง นัยน์ตากลมโตสีชาหวานที่คลอไปด้วยน้ำตาปริบปรือ ...ร่างสูงเลื่อนมือลูบไล้ลงไปยังโคนขานวลเนียน ต่ำลงไปยังปากทางอ่อนนุ่ม ไล้เบาๆ ก่อนจะชำแรกปลายนิ้วเข้าไป
“อ๊ะ!?” แม้จะเพียงแค่นิ้วเดียว แต่ก็ทำเอาคนตัวเล็กที่กำลังหอบอยู่เนืองๆต้องสะดุ้งฝืนขึ้นมาจนช่องทางเล็กๆบีบรัดปลายนิ้วของคิรัวร์เอาไว้แน่น คุราปิก้ายกมือขึ้นมาทุบตีคนที่ทาบทับตนอยู่อีกครั้ง หากแต่ไม่เป็นผลหรือเรียกความสนใจจากอีกฝ่ายได้แม้เพียงนิด ซ้ำคิรัวร์ยังแทรกเข้าไปอีกหนึ่ง ...ทั้งเจ็บทั้งอึดอัดที่ช่องทางด้านหลังมากกว่าเดิมจนน้ำตาไหล
“อ...เอาออก...ไป...ฮือออ”
คิรัวร์คลี่ยิ้มที่มุมปากขณะขยับเคลื่อนปลายนิ้วเข้าออกที่ช่องทางเล็กๆนั้น ...เนตรสีน้ำเงินเข้มมองดูกลีบปากอิ่มสีแดงระรื่อที่ทั้งกัดเม้ม ทั้งส่งเสียงร้องไห้ออกมาอยู่เรื่อยๆ มือบางยังคงขย้ำผ้ากิโมโนตรงอกของเขา ทั้งทุบตีทั้งผลักไส แต่มีหรือที่จะทำให้คนที่ตัวใหญ่กว่า ผู้เป็นถึงว่าที่จักรพรรดิ ซ้ำยังเป็นแม่ทัพที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเขารู้สึกอะไรกับแรงทุบตีจากมือเล็กๆแค่นี้ นัยน์ตากลมโตสีชางดงามมีหยาดน้ำตาหลั่งระรินลงมาไม่ขาดสายจนเริ่มแดงช้ำ
ร่างสูงโน้มใบหน้าลงไปชิดจนปลายจมูกชนกัน พลางค่อยๆถอนปลายนิ้วทั้ง 2 ออกมา
พร้อมไม่พร้อมไม่รู้ ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องรับรู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ ร่างเล็กๆนี่ น่ากกกอดเสียจนทำให้ทนไม่ไหว
“อุ๊บ”
รสจูบถูกยัดเยียดให้อีกครั้ง พร้อมๆกับบางสิ่งบางอย่างที่แข็งขืนถูกสอดแทรกเข้ามายังช่องทางเล็กๆทำเอาคุราปิก้าเบิกนัยน์ตาสีหวานขึ้นกว้าง
“อื้มม ! อื้ออออ !!”
เสียงหวานครางด้วยความทรมานอยู่ในลำคอ ขณะที่คิรัวร์ยังพยายามดุนดันแก่นกายเข้าไปเรื่อยๆ ...เส้นทางแสนบริสุทธิ์ที่ไม่เคยให้ผู้ใดย่างกรายมาก่อนยังไม่สามารถทนรับสิ่งที่กำลังยัดเยียดเข้ามาได้ ยิ่งคนตัวเล็กเกร็งขืน ช่องทางน้อยๆก็ยิ่งบีบคับแน่นจนยากที่จะผลักดันเข้าไป คิรัวร์กัดฟันกรอด ...ยังเข้าไปไม่ได้ครึ่งนึงเสียด้วยซ้ำ หากแต่ร่างสูงก็ไม่ได้ละความพยายาม และยังค่อยๆขยับบดเบียดเข้าไปอีก
“ฮืออ มันเจ็บนะ ! ...ข้าเจ็บ ...ฮึก ฮืออ...เจ็บบบ!! อย่า!...ได้โปรด...ฮือ !!”
คุราปิก้าสะบัดหน้าออกมาจากจูบร้อนแล้วกรีดร้องเสียงดัง เสียงใสทั้งร้องทั้งสะอื้นไห้เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับจนน่าสงสาร ทำให้คิรัวร์ชะงักไปนิดๆ มองดูเทพธิดาตัวน้อยที่ร้องไห้สะบัดหน้ารุนแรงอยู่บนฟูกอย่างทรมานนั้น มือเล็กๆจิกขยุ้มหยิกข่วนสาบกิโมโนสีม่วงเข้มไปมาไม่หยุด ...ร่างเล็กๆสั่นเทาไปหมดจนรู้สึกได้ ...ทว่า
“อึ๊ก!?”
ดวงตากลมโตสีชาเบิกขึ้น และเบิ่งค้างอยู่เช่นนั้น ใบหน้ามนน้อยเชิดขึ้นสั่นสะท้าน ริมฝีปากบางสวยเผยอค้าง หยาดโลหิตสีแดงฉานค่อยๆซึมไหลลงมาจากบาดแผลที่ปริฉีกจากการที่ถูกร่างสูงกระแทกแก่นกายยัดเยียดส่วนที่เหลือเข้ามาในคราวเดียวเมื่อครู่
“…อ...อ....อึก...ฮ....ฮือ...ฮืออ”
ร่างบอบบางสะอึกและกระตุกเสียจนเสียงร้องไห้กับลมหายใจจุกอยู่ในลำคอ นัยน์สีชาหวานที่เบิกกว้างเมื่อครู่ค่อยเปล่งประกายเป็นสีแดงพร่างพราวก่อนที่จะหลับลงแน่น ...คิรัวร์ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นดวงตาที่เปลี่ยนเป็นอีกสีของคนเบื้องล่าง
"เจ้า... หรือว่าจะ"
คิรัวร์พึมพำ กระนั้นไม่ได้รออะไรมากนักเพราะเนื้อนุ่มอุ่นจัดซึ่งตนครอบครองอยู่กระตุกรัดเป็นช่วงๆเพราะอาการเกร็งขืน เมื่อเห็นว่าคุราปิก้ากลับมาหายใจได้แล้ว เจ้าชายน้อยจึงดึงกายออกมานิดๆแล้วดันกลับเข้าไปอย่างใจเย็น ทำซ้ำเรื่อยๆ เรื่อยๆ ...แม้จะเป็นจังหวะแรกเริ่มที่เนิบนาบ แต่ก็ยังสร้างความเจ็บปวดอย่างมหาศาลให้คนตัวเล็กกว่าอยู่ดี
เพียงเพราะว่าไม่เคยได้มีใครย่างกราย เกินเลย เข้ามาขนาดนี้มาก่อน
เพียงเพราะว่าไม่เคยได้รับสัมผัสแสนทรมานนี่
ทรมาน...
แทบขาดใจ
“อ๊ะ! ...อ๊า !?” จังหวะที่มีมาเริ่มเร่งเร้าขึ้น มากขึ้น ...มากขึ้นอีก ...มากเสียจนคุราปิก้าทั้งดีดทั้งสะบัดเป็นพัลวัน “ฮืออ ! เจ็บ ! เจ็บบบ !!”
“ออกไป !! ฮึก...ม...อึ๊ก ! …อ๊ะ ! ...อ๊า !?” ดวงหน้ามนน้อยสะบัดไ

Results (English) 3:

Since I was a child and grew up, 17 years
as a child growing up with forest he ordinary one
a poor officer วบ้าน to hire to earn money to support our family day
friends the same age. Talk, laugh!Though thought to be happy forever
but. ... why
heaven to joke with me like this?
.
"... Uhh" small hands and 2 side was included flops Yi of struggling, makes a gunshot wound hurts more.Hurt and broken tears cry it is not hot stamping press
lips on the body passive
touch impatient's romantic that just never know

this person is doing. ?
"energetic...