นายเป็นของฉัน คุราปิก้า คูลท์"คำพูด

My boss is Kurashiki Piqué khun. "The words of death so noble heir hand Dix past still resonate in the head, including the story that happened last night. Some hands raised up and he felt a light continuous red crystal earrings hanging to be distracted while you step out the front door waiting tharikthao Tower Server.., Sina ..."I think it will not survive!, ~"The voice of Leo Leo to hint at coming out after all that freed up to insinuate after a group of them can leave the room and stunt triggers the same until Dan Hall waiting to approach the town from Wind River. The young man let his long legs were lowered to the ground."Well, those are that we pass this checkpoint," the cheerful tone kon mentioned."Because we want to have the examination, Mr. Utsumi kon." A young boy, the owner of golden hair right before hand to lift itself up, "but to praise him, I played my hand!""Dress up very sore?" Gore nachangok view of the hand is to emit the Kurashiki Piqué. Because I thought everyone used his axe to break down the walls, through the checkpoint at hands swell up a thaep but not saying anything further. The shoulder was made head boy sakit point must be turned to look behind."Skateboard wheels, almost in ruins dachan weird repair costs with" Ki-chi, said the same time see rua."Apollo hae" same time laughter scratching head kon. The boys get the skateboard from friends, come and see. "I see little me that I repair."While many nakamlang find ดอัน good friends skateboard repair Others took the same stand or sit and talk together in front of the tower to test airport onboard to fly to the next round. Young little silver fufong eye, hair, eyes, dark blue to sketch some of the golden hair. Kurashiki Piqué was a hit when it turn away to meditate. Ki-rua had Leo Leo sit!"I see little pockets of Uncle SI".ยังรู้สึกร้อนผ่าวบริเวณหน้าอกอยู่เลย ...คุราปิก้ายกมือขึ้นทาบอก ดวงตากลมโตสีชาหรี่ลงน้อยๆ เมื่อคืน ถึงคิรัวน์จะไม่ได้ทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้นก็เถอะ แต่รอยจางๆที่คิรัวร์สร้างไว้เต็มไปหมดทั้งลำคอและอกก็ยังไม่จางไปเลยแม้แต่น้อย ...ลมหายใจอุ่นถูกถอนออกมาแผ่วเบา และมือที่กำลังปล่อยลงจากอกก็ถูกคว้าไปกุมไว้ด้วยมืออีกคน ดวงหน้าหวานหันไปมองคนที่จู่ๆมาดึงมือตนไปแบบนั้นคิรัวร์จ้องดูฝ่ามือที่ทั้งแดงทั้งบวมพอสมควรของอีกคน คุราปิก้ามองไปทางกอร์นและเลโอลีโอที่มองทางนี้อยู่ก็จะดึงมือกลับ แต่หนุ่มน้อยเส้นผมสีเงินสว่างกลับยิ่งจับมือเขาไว้แน่น"คิรัวร์!?" เสียงหวานเอ่ยทักท้วงการกระทำที่จะทำให้เพื่อนๆสงสัยนี้ชะงักไปเมื่อมือข้างที่ถูกอีกฝ่ายจับไว้ฉุดไป"เดี๋ยวฉันทำแผลให้" คิรัวร์เอ่ยคุราปิก้ายังพยายามยื้อมือตนกลับ "ไม่ต้อง"อดีตมือสังหารหยุดฝีเท้าตน นัยน์ตาสีไพลินชำเลืองกลับมาสบกับแววตาแสนงามสีชาที่ตอนนี้กำลังออกอาการดื้อรั้นคู่นั้น มือขาวฉุดมือที่ตนจับไว้ลงมา ทำให้ร่างตรงหน้าต้องถลาเข้ามาชิด คิรัวร์หรี่นัยน์ตาของตนลงนิดๆ พลางเอ่ยกระซิบ "ข้อแรก นายเป็นของฉัน และข้อที่สองคงไม่อยากให้ความลับแตกสินะ?"!!นี่ขู่เขางั้นเหรอ!?ร่างบางชาวเผ่าคูลท์ขมวดคิ้ว พลางออกแรงกระชากมือตัวเองออกอีกครั้ง "ปล่อย""ไม่ปล่อย ...นี่เป็นคำสั่ง เงียบและเดินตามฉันมา" คิรัวร์ว่าแล้วดึงให้อีกคนเดินตาม กระทั่งห่างจากสายตากอร์นกับเลโอลีโอพอสมควรแล้ว และเจอกับตอไม้ที่พอนั่งได้ จึงพาคุราปิก้าที่ดูโกรธนิดๆนั่งลง พอเห็นว่าถูกอดีตมือสังหารจ้อง คุราปิก้าก็หลบสายตาไปอีกทางคิรัวร์ใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้จับมืออีกคนไว้ล้วงเอาขวดยาทาแผลกับผ้าพันแผลที่ไปยืมเลโอลีโอมาเมื่อครู่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะค่อยๆทำแผลที่มือทั้งสองข้างของอีกคนให้โดยที่ไม่ยอมปล่อยมือคู่นั้นออกแม้จะทุลักทุเลเพราะคิดว่าคุราปิก้าคงจะหนีเขาถ้าหากเขาปล่อยมือออกและเพราะจริงๆแล้วเขาไม่เคยทำแผลให้ใครมาก่อนเลยในชีวิต กว่าจะพันผ้าพันแผลให้จนเสร็จได้ก็ใช้เวลานิดหน่อย และตอนนี้เสียงเรือเหาะที่จะมารับพวกเขาสู่สนามสอบรอบต่อไปก็ดังมาแว่วๆแล้ว"เสร็จล่ะ" คิรัวร์ว่าพลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยๆที่ยังคงไม่ยอมมองมาทางเขา "คุราปิก้า"ไร้การตอบรับจากเจ้าของเส้นผมสีทองตรงหน้าคิรัวน์ถอนหายใจเบาๆแล้วลุกขึ้นพลางก้าวเข้าไปชิด มืออีกข้างที่ไม่ได้จับมืออีกฝ่ายไว้สอดไปยังท้ายทอยรั้งให้คุราปิก้าต้องเงยหน้าขึ้น ...กลีบปากสีอ่อนถูกประกบเบาๆก่อนจะถอนออกโดยที่คุราปิก้ายังไม่ทันได้ตกใจอะไรไปมากกว่านั้น"...ปีก้า" เสียงที่เคยสดใสแต่ตอนนี้กลับทุ้มลึกเรียกชื่อเล่นที่ดูเหมือนจะตั้งให้ใหม่พอได้ยิน"ขอโทษที่ต้องออกคำสั่ง" นัยน์ตากลมโตสีชากระพริบปริบให้กับคำพูดนั้น คิรัวร์ดึงให้คุราปิก้าลุกขึ้น แล้วจูงมือให้อีกคนเดินตามอีกครั้งเพื่อไปขึ้นเรือเหาะที่ลงจอดหน้าหอคอยแล้ว"คิรัวร์! คุราปิก้า! ทางนี้ๆ" กอร์นที่ยืนรออยู่โบกมือพลางตะโกนเรียกด้วยสีหน้าร่าเริง
เด็กหนุ่มเส้นผมฟูฟ่องสีเงินปล่อยมืออีกคนออก "ฉันแค่อยากทำแผลให้นาย"
ดวงตาสีชาคู่งามมองตามแผ่นหลังเล็กๆของคิรัวร์ที่เดินไปหากอร์น พลางก้มลงมองมือที่มีผ้าพันแผลของตน
"คุราปิก้า! เร็วเข้า" กอร์นตะโกนเรียก
ร่างบางอมยิ้มนิดๆแล้วรีบเดินไปหาเพื่อนๆที่รออยู่ ...เรือเหาะเริ่มลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเมื่อทุกคนขึ้นไปครบแล้ว กอร์นที่ยังคงอยู่ตรงระเบียงทางเดินซึ่งสามารถทองเห็นทิวทัศน์โดยรอบได้โบกมือลาผู้คุมสอบอยู่กับคิรัวร์ คุราปิก้ามองคิรัวร์ที่ยืนอยู่กับกอร์นแต่เมื่ออีกฝ่ายชำเลืองสายตามาสบ คุราปิก้าก็รีบสาวเท้าออกมาจากตรงนั้น
เรือเหาะยังคงลอยลำอยู่บนท้องฟ้าที่ตอนนี้แสงอาทิตย์อัสดงลงจนกลายเป็นสีนิลมืดมิด ผู้ผ่านการสอบจนถึงรอบนี้ต่างก็พากันพักผ่อนนอนหลับอยู่ในห้องโถงรวมบ้างหรือไปนั่งจิบกาแฟที่ร้านอาหารภายในเรือเหาะบ้าง
แน่นนอนว่าคิรัวร์ไปเที่ยวสำรวจเรือเล่นกับกอร์น
มือบางปิดหนังสือที่ไปหยิบมาจากห้องสมุดในเรือเหาะลำนี้ลง เด็กหนุ่มชาวเผ่าคูลท์ลุกขึ้นจากพื้นที่นั่งอ่านหนังสือมานานนั้นขึ้นพลางก้าวออกไปจากห้องโถงนี้เงียบๆ ...ท้องฟ้าด้านนอกยังคงอยู่ในห้วงราตรีกาล และเพราะไร้ซึ่งแสงจันทร์ ท้องฟ้าที่เห็นอยู่ตอนนี้จึงมีดวงดาวเล็กๆส่องแสงระยับพราว นัยน์ตากลมโตสีชาเหม่อมองเหล่าดวงดาวอย่างเงียบงัน
ถึงจะต่างสถานที่
แต่ท้องฟ้าที่เห็นก็ทำให้นึกถึงบ้านเกิดขึ้นมา
เจ้าของดวงตาสีชาสะดุ้งนิดๆเ

You belong to me, kurapika cool / "
.The words of a former assassin clan heir so Dick quartz are still ringing in my head. As well as what happened last night.Unavoidable...
. "Think will die ~"
.The sound of the Leo Leo hint out suggests that tired and relieved after a group of speech they can out of the room and a stunt until past tower electric tower came in the nick."So good that we pass". Gorn says with tone jovial
"because of you we had to pass Gorn". The young owners of hair of gold mention before lifting the palm of your hand up. "But playing off my hands damaged all"
"ah, does it hurt?