นายเป็นของฉัน คุราปิก้า คูลท์"คำพูด

My boss is Kurashiki Piqué khun. "The words of death so noble heir hand Dix past still resonate in the head, including the story that happened last night. Some hands raised up and he felt a light continuous red crystal earrings hanging to be distracted while you step out the front door waiting tharikthao Tower Server.., Sina ..."I think it will not survive!, ~"The voice of Leo Leo to hint at coming out after all that freed up to insinuate after a group of them can leave the room and stunt triggers the same until Dan Hall waiting to approach the town from Wind River. The young man let his long legs were lowered to the ground."ดีจังที่พวกเราสอบผ่านด่านนี้" กอร์นเอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริง"เพราะนายพวกเราถึงได้สอบผ่านนะกอร์น" เด็กหนุ่มเจ้าของเส้นผมสีทองเอ่ยก่อนจะยกฝ่ามือตัวเองขึ้นมาดู "แต่เล่นซะมือฉันเยินไปหมดเลย""อ่าา เจ็บมากมั้ย?" กอร์นชะโงกดูฝ่ามือคุราปิก้าที่ผายอยู่ เพราะความคิดที่เขาให้ทุกคนช่วยกันใช้ขวานพังผนังเพื่อให้ผ่านด่านนี้มาได้ เลยทำให้มือบวมกันเป็นแถบๆ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ไหล่ที่ถูกสะกิดก็ทำให้เด็กชายหัวชี้ต้องหันไปมองด้านหลัง"สเก็ตบอร์ดฉันล้อแทบพังเลยนะ จ่ายค่าซ่อมมาด้วย" คิรัวร์ว่าพลางชี้ๆให้ดู"อ่า แหะๆๆ" กอร์นเกาหัวพลางหัวเราะ เด็กชายรับสเก็ตบอร์ดจากเพื่อนมาดู "ขอดูหน่อยนะ ฉันว่าฉันพอซ่อมได้"ขณะที่กอร์นกำลังหาทางซ่อมสเก็ตบอร์ดอันเก่งให้เพื่อน คนอื่นๆก็พากันนั่งพัก หรือยืนคุยกันอยู่ในบริเวณหน้าหอคอยเพื่อรอขึ้นเรือเหาะไปยังสนามสอบรอบต่อไป หนุ่มน้อยเส้นผมฟูฟ่องสีเงินชำเลืองนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มไปยังร่างบางเส้นผมสีทอง คุราปิก้าชะงักนิดๆเมื่อเห็นว่าโดนจ้องก็เบือนหน้าไปอีกทาง คิรัวร์เดินไปหาเลโอลีโอที่นั่งพักอยู่ใกล้ๆ"ลุง ขอดูของในกระเป๋าหน่อยซิ"ยังรู้สึกร้อนผ่าวบริเวณหน้าอกอยู่เลย ...คุราปิก้ายกมือขึ้นทาบอก ดวงตากลมโตสีชาหรี่ลงน้อยๆ เมื่อคืน ถึงคิรัวน์จะไม่ได้ทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้นก็เถอะ แต่รอยจางๆที่คิรัวร์สร้างไว้เต็มไปหมดทั้งลำคอและอกก็ยังไม่จางไปเลยแม้แต่น้อย ...ลมหายใจอุ่นถูกถอนออกมาแผ่วเบา และมือที่กำลังปล่อยลงจากอกก็ถูกคว้าไปกุมไว้ด้วยมืออีกคน ดวงหน้าหวานหันไปมองคนที่จู่ๆมาดึงมือตนไปแบบนั้นคิรัวร์จ้องดูฝ่ามือที่ทั้งแดงทั้งบวมพอสมควรของอีกคน คุราปิก้ามองไปทางกอร์นและเลโอลีโอที่มองทางนี้อยู่ก็จะดึงมือกลับ แต่หนุ่มน้อยเส้นผมสีเงินสว่างกลับยิ่งจับมือเขาไว้แน่น"คิรัวร์!?" เสียงหวานเอ่ยทักท้วงการกระทำที่จะทำให้เพื่อนๆสงสัยนี้ชะงักไปเมื่อมือข้างที่ถูกอีกฝ่ายจับไว้ฉุดไป"เดี๋ยวฉันทำแผลให้" คิรัวร์เอ่ยคุราปิก้ายังพยายามยื้อมือตนกลับ "ไม่ต้อง"อดีตมือสังหารหยุดฝีเท้าตน นัยน์ตาสีไพลินชำเลืองกลับมาสบกับแววตาแสนงามสีชาที่ตอนนี้กำลังออกอาการดื้อรั้นคู่นั้น มือขาวฉุดมือที่ตนจับไว้ลงมา ทำให้ร่างตรงหน้าต้องถลาเข้ามาชิด คิรัวร์หรี่นัยน์ตาของตนลงนิดๆ พลางเอ่ยกระซิบ "ข้อแรก นายเป็นของฉัน และข้อที่สองคงไม่อยากให้ความลับแตกสินะ?"!!นี่ขู่เขางั้นเหรอ!?ร่างบางชาวเผ่าคูลท์ขมวดคิ้ว พลางออกแรงกระชากมือตัวเองออกอีกครั้ง "ปล่อย""ไม่ปล่อย ...นี่เป็นคำสั่ง เงียบและเดินตามฉันมา" คิรัวร์ว่าแล้วดึงให้อีกคนเดินตาม กระทั่งห่างจากสายตากอร์นกับเลโอลีโอพอสมควรแล้ว และเจอกับตอไม้ที่พอนั่งได้ จึงพาคุราปิก้าที่ดูโกรธนิดๆนั่งลง พอเห็นว่าถูกอดีตมือสังหารจ้อง คุราปิก้าก็หลบสายตาไปอีกทาง
คิรัวร์ใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้จับมืออีกคนไว้ล้วงเอาขวดยาทาแผลกับผ้าพันแผลที่ไปยืมเลโอลีโอมาเมื่อครู่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะค่อยๆทำแผลที่มือทั้งสองข้างของอีกคนให้โดยที่ไม่ยอมปล่อยมือคู่นั้นออกแม้จะทุลักทุเลเพราะคิดว่าคุราปิก้าคงจะหนีเขาถ้าหากเขาปล่อยมือออกและเพราะจริงๆแล้วเขาไม่เคยทำแผลให้ใครมาก่อนเลยในชีวิต กว่าจะพันผ้าพันแผลให้จนเสร็จได้ก็ใช้เวลานิดหน่อย และตอนนี้เสียงเรือเหาะที่จะมารับพวกเขาสู่สนามสอบรอบต่อไปก็ดังมาแว่วๆแล้ว
"เสร็จล่ะ" คิรัวร์ว่าพลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยๆที่ยังคงไม่ยอมมองมาทางเขา "คุราปิก้า"
ไร้การตอบรับจากเจ้าของเส้นผมสีทองตรงหน้า
คิรัวน์ถอนหายใจเบาๆแล้วลุกขึ้นพลางก้าวเข้าไปชิด มืออีกข้างที่ไม่ได้จับมืออีกฝ่ายไว้สอดไปยังท้ายทอยรั้งให้คุราปิก้าต้องเงยหน้าขึ้น ...กลีบปากสีอ่อนถูกประกบเบาๆก่อนจะถอนออกโดยที่คุราปิก้ายังไม่ทันได้ตกใจอะไรไปมากกว่านั้น
"...ปีก้า" เสียงที่เคยสดใสแต่ตอนนี้กลับทุ้มลึกเรียกชื่อเล่นที่ดูเหมือนจะตั้งให้ใหม่พอได้ยิน
"ขอโทษที่ต้องออกคำสั่ง" นัยน์ตากลมโตสีชากระพริบปริบให้กับคำพูดนั้น คิรัวร์ดึงให้คุราปิก้าลุกขึ้น แล้วจูงมือให้อีกคนเดินตามอีกครั้งเพื่อไปขึ้นเรือเหาะที่ลงจอดหน้าหอคอยแล้ว
"คิรัวร์! คุราปิก้า! ทางนี้ๆ" กอร์นที่ยืนรออยู่โบกมือพลางตะโกนเรียกด้วยสีหน้าร่าเริง
เด็กหนุ่มเส้นผมฟูฟ่องสีเงินปล่อยมืออีกคนออก "ฉันแค่อยากทำแผลให้นาย"
ดวงตาสีชาคู่งามมองตามแผ่นหลังเล็กๆของคิรัวร์ที่เดินไปหากอร์น พลางก้มลงมองมือที่มีผ้าพันแผลของตน
"คุราปิก้า! เร็วเข้า" กอร์นตะโกนเรียก
ร่างบางอมยิ้มนิดๆแล้วรีบเดินไปหาเพื่อนๆที่รออยู่ ...เรือเหาะเริ่มลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเมื่อทุกคนขึ้นไปครบแล้ว กอร์นที่ยังคงอยู่ตรงระเบียงทางเดินซึ่งสามารถทองเห็นทิวทัศน์โดยรอบได้โบกมือลาผู้คุมสอบอยู่กับคิรัวร์ คุราปิก้ามองคิรัวร์ที่ยืนอยู่กับกอร์นแต่เมื่ออีกฝ่ายชำเลืองสายตามาสบ คุราปิก้าก็รีบสาวเท้าออกมาจากตรงนั้น
เรือเหาะยังคงลอยลำอยู่บนท้องฟ้าที่ตอนนี้แสงอาทิตย์อัสดงลงจนกลายเป็นสีนิลมืดมิด ผู้ผ่านการสอบจนถึงรอบนี้ต่างก็พากันพักผ่อนนอนหลับอยู่ในห้องโถงรวมบ้างหรือไปนั่งจิบกาแฟที่ร้านอาหารภายในเรือเหาะบ้าง
แน่นนอนว่าคิรัวร์ไปเที่ยวสำรวจเรือเล่นกับกอร์น
มือบางปิดหนังสือที่ไปหยิบมาจากห้องสมุดในเรือเหาะลำนี้ลง เด็กหนุ่มชาวเผ่าคูลท์ลุกขึ้นจากพื้นที่นั่งอ่านหนังสือมานานนั้นขึ้นพลางก้าวออกไปจากห้องโถงนี้เงียบๆ ...ท้องฟ้าด้านนอกยังคงอยู่ในห้วงราตรีกาล และเพราะไร้ซึ่งแสงจันทร์ ท้องฟ้าที่เห็นอยู่ตอนนี้จึงมีดวงดาวเล็กๆส่องแสงระยับพราว นัยน์ตากลมโตสีชาเหม่อมองเหล่าดวงดาวอย่างเงียบงัน
ถึงจะต่างสถานที่
แต่ท้องฟ้าที่เห็นก็ทำให้นึกถึงบ้านเกิดขึ้นมา
เจ้าของดวงตาสีชาสะดุ้งนิดๆเ

You belong to me, kurapika cool / "
.The words of a former assassin clan heir so Dick quartz are still ringing in my head. As well as what happened last night.Unavoidable...
. "Think will die ~"
.The sound of the Leo Leo hint out suggests that tired and relieved after a group of speech they can out of the room and a stunt until past tower electric tower came in the nick.